Page 38 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 38

25


                 ของเครือข่ายที่ตนเข้าไปเกี่ยวข้องรู้เห็นให้แก่เจ้าพนักงานรัฐ นอกจากจะท าให้รัฐสามารถลงโทษผู้กระท า

                                                                                       ี
                 ความผิดได้แล้วยังสามารถขยายผลไปถึงการติดตามจับกุมผู้กระท าความผิดรายอื่นได้อกด้วยอันเป็นการสกัดกั้น
                 การกระท าความผิดและลดการแพร่ระบาดของการค้ายาเสพติดได้อย่างเห็นผล หลักเกณฑ์ส าคัญของมาตรา
                                      3
                 ๑๐๐/๒ มีอยู่ ๔ ประการ  ดังนี้
                                                                            ั
                                                                                                         ้
                            (๑) ผู้มีสิทธิยื่นค าร้องตามมาตรา ๑๐๐/๒ คือ พนักงานอยการโจทก์ หรือผู้กระท าผิดที่ถูกฟอง
                 เป็นจ าเลย ซึ่งรวมถึงทนายความของจ าเลย : เนื่องจากกระบวนการยุติธรรมของไทยใช้ระบบกล่าวหาที่ศาลไม่
                 มีหน้าที่แสวงหาพยานหลักฐานในคดี ดังนั้น หากต้องการให้ศาลใช้ดุลพนิจตามมาตรา ๑๐๐/๒ ก็จะต้องมี
                                                                              ิ
                 การเสนอข้อเท็จจริงว่าผู้กระท าผิดได้ให้ข้อมูลที่ส าคัญและเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการปราบปรามการกระท า
                 ความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดให้โทษให้ศาลทราบ ซึ่งผู้เสนอเป็นได้ทั้งพนักงานอยการหรือจ าเลย (รวมถึงทนาย
                                                                                 ั
                 จ าเลย) โดยเสนอข้อเท็จจริงดังกล่าวให้ปรากฏในค าฟ้อง ค าขอท้ายฟ้อง ค าให้การ ค าร้อง ค าแถลง หรือการสืบพยาน
                            (๒) ข้อมูลที่จะได้รับประโยชน์ตามมาตรา ๑๐๐/๒ คือ ข้อมูลที่ส าคัญและเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง
                 ในการปราบปรามการกระท าความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดให้โทษ ซึ่งต้องพจารณาถึงประโยชน์สาธารณะที่จะ
                                                                              ิ
                 ได้รับจากการปราบปรามยาเสพติดให้ได้สัดส่วนกับประโยชน์สาธารณะที่อาจต้องเสียไปจากการก าหนดโทษที่

                                                          ิ
                 น้อยลงให้ผู้กระท าผิดหรือจ าเลยผู้ให้ข้อมูล การพจารณานี้ประกอบไปด้วย (ก) การให้ข้อมูลโดยการให้ถ้อยค า
                 หรือให้ความร่วมมือ เป็นผลให้จับกุม ด าเนินคดี และลงโทษผู้กระท าความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดในระดับที่สูงกว่า
                 ในระดับเดียวกัน หรือในระดับที่ต่ ากว่า (ข) การให้ข้อมูลที่เป็นผลให้มีการยึดหรืออายัดยาเสพติดหรือของกลาง

                 อื่นได้เพิ่มเติม รวมถึงอายัดทรัพย์สินอื่นที่พบจากการตรวจสอบทรัพย์สินในคดียาเสพติด และ (ค) การให้ขอมูล
                                                                                                        ้
                 ที่เป็นผลให้มีการท าลายเครือข่ายยาเสพติดหรือองค์กรอาชญากรรมโดยสามารถน าผู้กระท าผิดในระดับนายทุน
                 หรือตัวการใหญ่มาลงโทษได้
                            (๓) ผู้มีหน้าที่รับข้อมูลตามมาตรา ๑๐๐/๒ คือ พนักงานฝ่ายปกครองหรือต ารวจ หรือพนักงาน

                 สอบสวน ซึ่งเป็นเจ้าพนักงานรัฐและมีอานาจหน้าที่ในการรักษาความสงบเรียบร้อยของสังคมและประชาชน :
                 พนักงานฝ่ายปกครองหรือต ารวจมีหน้าที่สืบสวนคดีอาญาและแสวงหาข้อเท็จจริง รวมถึงพยานหลักฐานต่าง ๆ
                 เพอทราบถึงรายละเอยดแห่งความผิด แล้วจึงด าเนินการจับกุมและยึดของกลาง ซึ่งข้อมูลที่พนักงานฝ่ายปกครอง
                                  ี
                   ื่
                                                                          ื่
                 หรือต ารวจได้รับต้องเป็นประโยชน์ให้สามารถจับกุมผู้กระท าผิดรายอน ยึดหรืออายัดยาเสพติดหรือของกลาง
                 ได้เพิ่มเติม และยึดหรืออายัดทรัพย์สินที่ได้จากการกระท าความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด ส าหรับพนักงานสอบสวน
                                                                                        ื่
                 มีหน้าที่สอบสวนคดีอาญา โดยรวบรวมพยานหลักฐานและด าเนินการตามกฎหมายเพอทราบข้อเท็จจริงหรือ
                  ิ
                 พสูจน์ความผิด และเพอน าตัวผู้กระท าผิดมาลงโทษ ซึ่งข้อมูลที่พนักงานสอบสวนได้รับต้องเป็นประโยชน์ให้
                                    ื่
                 สามารถรวบรวมพยานหลักฐานให้เป็นไปอย่างรวดเร็ว ถูกต้อง และครบถ้วนเพยงพอต่อการฟองคดี รวมถึง
                                                                                                ้
                                                                                   ี
                 สามารถจับกุมผู้ร่วมกระทาผิด ยึดหรืออายัดยาเสพติดที่ถูกปกปิดซุกซอนไว้ได้เพมเติมจากของกลางในคดี หรือ
                                                                                   ิ่
                                                                          ่

                 ใช้เป็นพยานหลักฐานเพื่อด าเนินคดีกับผู้กระท าผิดรายอื่นที่ไม่เปิดเผยตัว

                                                                                       ิ

                            (๔) ผู้ใช้อานาจตามมาตรา ๑๐๐/๒ คือ ศาลยุติธรรม : ศาลมีอานาจพจารณาและใช้ดุลพนิจใน
                                                                                                       ิ
                 การก าหนดโทษผู้ให้ข้อมูลนั้นน้อยกว่าอตราโทษขั้นต่ าที่ก าหนดไว้ได้ หากศาลเห็นว่าผู้นั้นได้ให้ข้อมูลที่ส าคัญ
                                                  ั

                                                                                                   ี
                                                                                                          ิ
                                            ุ
                       3  ปัณณวิช  ประจวบลาภ, ดลพนจของศาลในการลดโทษ : ศึกษากรณจ าเลยให้ข้อมูลส าคัญในคดยาเสพตด,
                                               ิ
                                                                              ี
                                                ิ
                 หลักสูตรนิติศาสตร์มหาบัณฑิต, สาขานิติศาสตร์, คณะนิติศาสตร์ปรีดี พนมยงค์, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, (2556), หน้า
                 ๑๐๓-๑๐๕.
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43