Page 413 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 413

๔๐๐







                                                                          ่
                                                ั
                     สัตยาบัน นิติกรรมนั้นย่อมผูกพนผู้เยาว์และโดยที่ผู้เยาว์ไม่มีอานาจท่านิติกรรมโดยปราศจากความ
                     ยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรม นิติกรรมนั้นจึงตกเป็นโมฆียะ
                                   ๒) ผู้มีอ านาจให้ความยินยอมในการท านิติกรรมของผู้เยาว  ์

                                    หลักเบื้องต้นในการให้ความคุ้มครองผู้เยาว์คือ หลักในกฎหมายครอบครัวที่ก่าหนดให้

                                                                                     ่
                                                    ่
                     บุตรซึ่งยังไม่บรรลุนิติภาวะต้องอยู่ในอานาจปกครองของบิดามารดา โดยผู้ใช้อานาจปกครองมีฐานะเป็น
                                                                                           ่
                     ผู้แทนโดยชอบธรรมของบุตร  ส่วนผู้เยาว์ที่ไม่มีบิดามารดา หรือบิดามารดาถูกถอนอานาจปกครองนั้น
                     ศาลอาจจัดให้มีผู้ปกครองขึ้นได้ และผู้ปกครองที่ศาลจัดให้มีขึ้นนี้ย่อมเป็นผู้แทนโดยชอบธรรมด้วย
                                                                                            ั
                     ดังนั้น หากผู้เยาว์ท่านิติกรรมย่อมต้องได้รับความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรม อนอาจได้แก่ บิดา
                     มารดา หรือผู้ปกครองที่ศาลตั้งขึ้น แล้วแต่กรณี หากผู้เยาว์ท่านิติกรรมโดยปราศจากความยินยอมของ

                                                              20
                     ผู้แทนโดยชอบธรรม  นิติกรรมนั้นจึงตกเป็นโมฆียะ
                                 ๒.๕.๓ เกณฑ์อายุบรรลุนิติภาวะ

                                                                        ี่
                                   เกณฑ์อายุในการบรรลุนิติภาวะนี้เป็นเกณฑ์ทก่าหนดขึ้นเพื่อก่าหนดให้แน่นอนลงไปว่า
                     บุคคลใดบ้างเป็นผู้ที่กฎหมายถือว่ามีความเจริญงอกงามทางสติปัญญาถือว่าเป็นผู้ใหญ่สามารถจัดการงาน
                     ของตนเองและมีความรับผิดชอบของตนเองได้แล้ว ซึ่งตามประมวลกฎหมายแพงและพาณิชย์ถือว่า
                                                                                         ่
                     บุคคลผู้มีอายุยี่สิบปีบริบูรณ์ย่อมอยู่ในฐานะที่รับผิดขอบจัดการงานของตนเองได้ เรียกว่าบรรลุนิติภาวะ

                     และย่อมมีความสามารถในการท่านิติกรรมได้โดยสมบูรณ์
                                   นอกจากการบรรลุนิติภาวะเมื่ออายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์ตามกฎหมายแล้ว กฎหมายยัง

                     รับรองให้ผู้เยาว์บรรลุนิติภาวะได้แม้อายุยังไม่ครบยี่สิบปีบริบูรณ์หากผู้เยาว์ได้ท่าการสมรสตามมาตรา
                     ๑๔๔๘ ในกรณีเช่นนี้ บุคคลนั้นย่อมมีความสามารถท่านิติกรรมได้สมบูรณ์เช่นเดียวกับผู้บรรลุนิติภาวะ

                     ตามมาตรา ๒๐ ทุกประการ

                            ๒.๖ ละเมิด
                            นอกจากการก่าหนดความผิดในทางอาญาเพอลงโทษผู้กระท่าแล้ว กฎหมายประสงค์ควบคุม
                                                                 ื่
                     การกระท่าที่ไม่ชอบ (Wrong Doing) ให้อยู่ในขอบเขตโดยให้สิทธิบุคคลในการเรียกค่าทดแทนจาก
                     ผู้ที่มาท่าให้เขาเสียหายภายใต้กฎหมายเรื่อง “ละเมิด” ซึ่งความรับผิดทางละเมิดของบุคคลนี้มีขอบเขต

                     ที่กว้างกว่าทางอาญาเพราะมุ่งที่จะให้มีการชดใช้ค่าเสียหาย (Compensation) โดยเริ่มจากความผิด

                     ของบุคคลจากการกระท่าแท้ ๆ ของเขาเอง แต่ก็มีกรณีที่กฎหมายให้บุคคลรับผิดชอบทั้ง ๆ ที่เขามิได้
                     เป็นผู้กระท่าเองโดยตรง หากเพราะเขามีส่วนที่ก่อให้เกิดความเสียหายอยู่ด้วย เพราะเขาเป็นผู้คัดเลือก

                                                                                                    21
                     บังคับบัญชาหรือใช้งานผู้อนให้เกิดประโยชน์แก่ตนเอง ได้แก่ กรณีนายจ้างรับผิดร่วมกับลูกจ้าง  การ
                                           ื่


                            20  กิตติศักดิ์ ปรกติ, เรื่องเดียวกัน, หน้า ๗๕-๗๘.
                            21  ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๔๒๕.
   408   409   410   411   412   413   414   415   416   417   418