Page 486 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 486

๔๗๔


                 ง่ายหรือไม่ ความรู้สึกของผู้กระท าความผิดมีประการใดต่อผลที่เกิดขึ้น เกี่ยวกับโรคภัยไข้เจ็บของผู้กระท า

                                                                                   ิ
                 ความผิดอาจเป็นมูลฐานให้กระท าความผิดขึ้นได้ ควรเป็นข้อที่ต้องหยิบยกขึ้นพจารณาเพอลงโทษ พร้อม
                                                                                           ื่
                 กันนั้นควรจะพจารณาถึงวัตถุประสงค์ของกฎหมายประกอบด้วย เช่น กฎหมายไม่ลงโทษคนวิกลจริต หรือ
                             ิ
                 ลงโทษสถานเบาแก่เด็ก เป็นต้น การก าหนดโทษจึงควรให้เหมาะสมกับบุคลิกลักษณะของผู้กระท าความผิด

                 จึงควรต้องรู้ถึงบุคลิกลักษณะของผู้กระท าความผิดแต่ละบุคคล การก าหนดโทษเช่นนี้นับว่าเป็นภาระแก่
                 ผู้พิพากษาอยู่มากเพราะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกับตัวผู้กระท าความผิด ได้แต่พจารณาจากถ้อยค าส านวนประกอบ
                                                                           ิ
                 กับบุคลิกลักษณะและอากัปกิริยาของผู้กระท าความผิดที่อยู่ต่อหน้าเป็นใหญ่ ลักษณะของผู้ถูกทาร้าย ผู้ถูก

                 ท าร้ายเป็นคนชนิดใด เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ย่อมมีความส าคัญเหมือนกัน เช่นการข่มเหง
                 หรือท าร้ายผู้หญิง เด็ก หรือคนทุพพลภาพ ย่อมท าได้ง่ายกว่าผู้ชายธรรมดา ควรลงโทษผู้กระท าความผิด

                                                                                             ั
                 ต่อบุคคลเหล่านี้ให้พอที่จะเป็นบทเรียนจึงจะไม่ข่มเหงคนออนแอกว่าซึ่งไม่สามารถต่อสู้ป้องกนตัวได้ ความ
                                                                 ่
                 ทุกขเวทนาและความเสียหายของผู้ถูกท าร้ายจากการกระท าความผิดก็ควรเป็นดุลพินิจในการวางโทษมาก
                                                                                             ื่
                 น้อยตามความร้ายแรงที่ผู้ถูกท าร้ายได้รับอันเป็นผลจากการกระท าความผิด เช่น ในคดีฆ่าผู้อนที่มีลักษณะ
                 พเศษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๙ กฎหมายบัญญัติให้ลงโทษผู้กระท าความผิดมาก กว่า
                  ิ
                 ก าหนดโทษที่จะลงแก่ผู้กระท าความผิดฐานฆ่าผู้อื่นตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ แต่ในคดีใดที่

                 ไม่เข้าเกณฑ์ดังที่กฎหมายบัญญัติไว้เป็นพเศษก็ควรใช้ดุลพนิจก าหนดโทษให้เข้ากับแนวที่กฎหมายบัญญัติ
                                                   ิ
                                                                 ิ
                 ไว้จะได้ต้องตรงตามความประสงค์ของกฎหมายประโยชน์ของรัฐหรือสาธารณชน กฎหมายอาญาเป็น
                 บทบัญญัติที่ก าหนดไว้เพอความสงบเรียบร้อยของรัฐ หรือนัยหนึ่งก็เพอประโยชน์ของสาธารณชน ความ
                                                                           ื่
                                      ื่
                 ประสงค์หรือหัวใจของกฎหมายอาญามีเช่นนี้ ฉะนั้น จึงควรก าหนดโทษผู้กระท าความผิดให้เหมาะสมกับ
                 ความประสงค์ของกฎหมายและเพื่อให้เป็นไปเช่นนั้นจึงควรค านึงถึง

                            (๑) สถานที่กระท าความผิด เกี่ยวกับสถานที่กระท าความผิดบางกรณีมีกฎหมายก าหนดโทษ

                 เป็นพิเศษ เช่น ลักทรัพย์ในเคหสถานโทษหนักกว่าลักทรัพย์ธรรมดา ส าหรับกรณีที่กฎหมายไม่ได้บัญญัติไว้
                 เป็นพเศษ ก็ควรวางเกณฑ์กว่ากรณีธรรมดา เช่น กระท าความผิดในศาล ควรก าหนดโทษให้หนักกว่าการ
                      ิ
                 กระท าความผิดในสถานที่แห่งอน กรณีที่การกระท าความผิดใดมีมากในท้องที่ใดซึ่งเป็นท้องที่ที่มีการ
                                            ื่
                 กระท าความผิดเกิดขึ้นบ่อยๆ ย่อมท าให้ประชาชนรู้สึกหวาดกลัวไม่อยากเข้าไปซึ่งท าให้เกิดความเสียหาย
                                                                                        ื่
                 อย่างมากแก่รัฐบาล ก็ควรวางโทษก าหนดไว้ส าหรับความผิดนั้นในท้องที่นั้นให้หนักเพอจะได้เป็นตัวอย่าง
                 แก่จ าเลยหรือผู้ที่กระท าความผิดอื่น

                            (๒) เวลากระท าความผิด เกี่ยวกับเวลากระท าความผิดในบางกรณีกฎหมายก าหนดไว้เป็น
                 พิเศษเช่นเดียวกับสถานที่กระท าความผิด เช่น ลักทรัพย์ในเวลากลางคืนจะมีโทษหนักกว่าลักทรัพย์ในเวลา

                 ธรรมดา ส าหรับการกระท าความผิดบางอย่างนอกจากที่กฎหมายก าหนดควรใช้ดุลพนิจก าหนดโทษเกี่ยว
                                                                                       ิ
                 กับเวลากระท าความผิดไว้ด้วย เช่น การท าร้ายร่างกายต่อหน้าสาธารณชนในเวลากลางวันย่อมเป็นการ

                 แสดงถึงความอุกอาจของการกระท าความผิด การก าหนดโทษย่อมต้องหนักกว่าที่กระทาตามธรรมดา

                            (๓) ผลของการกระท าความผิด มีผลร้ายประการใด ผลร้ายนั้นต้องแยกพจารณาว่ามีความ
                                                                                          ิ
                             ี
                 ร้ายแรงมากเพยงใด เช่น ลักทรัพย์ ๑,๐๐๐ บาท ย่อมมีความรุนแรงแตกต่างกับการลักทรัพย์เป็นจ านวน
   481   482   483   484   485   486   487   488   489   490   491