Page 899 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 899

๘๘๗


                                                                                    ั
                         มาตรา ๑๐๘/๑ การสั่งไม่ให้ปล่อยชั่วคราวจะกระท าได้ต่อเมื่อมีเหตุอนควรเชื่อเหตุใดเหตุหนึ่ง
                  ดังต่อไปนี้

                         (๑) ผู้ต้องหาหรือจ าเลยจะหลบหนี

                         (๒) ผู้ต้องหาหรือจ าเลยจะไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน

                         (๓) ผู้ต้องหาหรือจ าเลยจะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่น
                         (๔) ผู้ร้องขอประกันหรือหลักประกันไม่น่าเชื่อถือ

                         (๕) การปล่อยชั่วคราวจะเป็นอปสรรคหรือก่อให้เกิดความเสียหายต่อการสอบสวนของ
                                                      ุ
                  เจ้าพนักงานหรือการด าเนินคดีในศาล

                         ค าสั่งไม่ให้ปล่อยชั่วคราวต้องแสดงเหตุผล และต้องแจ้งเหตุผลดังกล่าวให้ผู้ต้องหาหรือจ าเลย และ
                  ผู้ยื่นค าร้องขอให้ปล่อยชั่วคราวทราบเป็นหนังสือโดยเร็ว


                                                                                                    ุ
                                        ิ
                         มาตรา ๑๑๙ ทว ในกรณีที่ศาลสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว ผู้ร้องขอมีสิทธิยื่น ค าร้องอทธรณ์
                  ค าสั่งนั้นได้ ดังต่อไปนี้

                         ( ๑ ) ค าสั่งของศาลชั้นต้น ให้อุทธรณ์ไปยังศาลอุทธรณ์

                         ( ๒ ) ค าสั่งของศาลอุทธรณ์ ให้อุทธรณ์ไปยังศาลฎีกา
                         ให้ศาลชั้นต้นที่รับ ค าร้องอทธรณ์ ค าสั่งรีบส่ง ค าร้องดังกล่าวพร้อมด้วยส านวนความหรือส าเนา
                                                ุ
                  ส านวนความเท่าที่จ าเป็นไปยังศาลอุทธรณ์หรือศาลฎีกา แล้วแต่กรณี เพื่อพิจารณา และมี ค าสั่งโดยเร็ว

                         ค าสั่งของศาลอทธรณ์ที่ไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวยืนตามศาลชั้นต้นให้เป็นที่สุด แต่ทั้งนี้ ไม่ตัด
                                      ุ
                  สิทธิที่จะยื่นค าร้องให้ปล่อยชั่วคราวใหม่

                                                                                                        ๒๑
                         ระเบียบข้าราชการฝ่ายตุลาการศาลยุติธรรมว่าด้วย การปล่อยชั่วคราว ( ฉบับที่ ๓ ) พ.ศ. ๒๕๖๔
                                                                ิ
                                                         ุ
                         ข้อ ๕ ในคดีที่ศาลชั้นต้นหรือศาลชั้นอทธรณ์ พพากษาลงโทษ จ าคุกจ าเลยไม่เกินห้าปี เมื่อจ าเลย
                                                    ุ
                  ยื่นค าร้องขอให้ปล่อยชั่วคราว ระหว่างอทธรณ์หรือฎีกา หากจ าเลยไม่เคยถูกคุมขังมาก่อน หรือได้รับการ
                  ปล่อยชั่วคราวในระหว่างพิจารณาของศาลชั้นต้นหรือศาลชั้นอุทธรณ์ และไม่มีพฤติการณ์จะหลบหนีหรือก่อ

                  เหตุร้ายใด ๆ ให้ศาลชั้นต้นพจารณาสั่งอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวโดยไม่จ าเป็นต้องส่งให้ศาลชั้นอุทธรณ์หรือ
                                          ิ
                  ศาลฎีกาสั่ง

                         ในชั้นอทธรณ์หรือฎีกา หากจ าเลยไม่เคยถูกคุมขังมาก่อน หรือได้รับการปล่อยชั่วคราว ในระหว่าง
                               ุ
                  พิจารณาของศาลชั้นต้นหรือศาลชั้นอุทธรณ์ และไม่มีพฤติการณ์จะหลบหนีหรือก่อภัยอันตรายใด ๆ

                  แม้จ าเลยยังไม่ได้ยื่นอุทธรณ์หรือฎีกา หรือยังไม่ได้รับอนุญาตให้อทธรณ์หรือฎีกา ศาลที่มีอ านาจอาจมีค าสั่ง
                                                                       ุ
                  ให้ปล่อยชั่วคราว โดยใช้วิธีการอย่างเดียวกับศาลล่างหรือจะใช้ วิธีการที่เข้มงวดเพิ่มขึ้นก็ได้






                         ๒๑  ระเบียบข้าราชการฝ่ายตุลาการศาลยุติธรรมว่าด้วย การปล่อยชั่วคราว ( ฉบับที่ ๓ ) พ.ศ. ๒๕๖๔  ข้อ ๕
   894   895   896   897   898   899   900   901   902   903   904