Page 86 - annual 2561
P. 86
78
พัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการตามอ�านาจหน้าที่นั้น และ ในการจัดท�าบริการสาธารณะ อันเป็นคดีพิพาทตาม
มาตรา ๑๕ บัญญัติว่า “การก�าหนดนโยบาย กฎ ระเบียบ มาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๓) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้ง
มาตรการ โครงการหรือวิธีปฏิบัติของหน่วยงานของรัฐ ศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒
องค์กรเอกชน หรือบุคคลใดในลักษณะที่เป็นการเลือก ซึ่งอยู่ในอ�านาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม
ปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมเพราะเหตุสภาพทางกายหรือ (ค�าวินิจฉัยที่ ๑๖๒/๒๕๖๐)
สุขภาพ รวมทั้งให้คนพิการมีสิทธิได้รับสิ่งอ�านวยความ ค�าวินิจฉัยเรื่องนี้ เป็นค�าวินิจฉัยที่ให้เหตุผล
สะดวกอันเป็นสาธารณะและความช่วยเหลือจากรัฐ ประกอบค�าวินิจฉัยที่ชัดเจนในคดีพิพาทเกี่ยวกับ
เมื่อตามค�าฟ้องโจทก์กล่าวอ้างว่า การด�าเนินโครงการให้ การกระท�าละเมิดของหน่วยงานทางปกครองหรือ
บริการขนส่งมวลชนโดยรถรางหรือ “บีทีเอส” ซึ่งเป็นการ เจ้าหน้าที่ของรัฐอันเกิดจากละเลยต่อหน้าที่ตามที่
จัดระบบการบริการสาธารณะในอ�านาจหน้าที่ของจ�าเลย กฎหมายก�าหนดให้ต้องปฏิบัติหรือปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าว
ตามมาตรา ๘๙ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติระเบียบ ล่าช้าเกินสมควร ตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๓) แห่ง
ราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. ๒๕๒๘ และมาตรา ๑๖ พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองฯ ซึ่งหากมองเผิน ๆ
มาตรา ๑๗ ประกอบมาตรา ๑๘ แห่งพระราชบัญญัติ อาจเป็นการที่โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายจากการจงใจ
ก�าหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอ�านาจให้แก่ กระท�าละเมิดทั่วไปตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๔๒ ไม่เป็นไปตาม มาตรา ๔๒๐ ที่น่าจะอยู่ในอ�านาจของศาลยุติธรรม
พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ แต่เนื่องจากพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองฯ
พ.ศ. ๒๕๕๐ และการที่จ�าเลยไม่เร่งรัดให้มีการด�าเนินการ มาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๓) บัญญัติให้อ�านาจศาลปกครอง
ตามค�าพิพากษาศาลปกครองสูงสุดเพื่อให้เป็นไปตาม ในการพิจารณาพิพากษาคดีพิพาทเกี่ยวกับการกระท�า
พระราชบัญญัติดังกล่าว เป็นเหตุให้โจทก์และสมาชิกกลุ่ม ละเมิดเช่นเดียวกัน แต่จ�ากัดไว้เพียง ๔ ประเภท เฉพาะ
คนพิการได้รับความยากล�าบากในการด�าเนินชีวิต ขาด การกระท�าละเมิดของหน่วยงานทางปกครองหรือ
ประโยชน์ในการใช้บริการระบบขนส่งมวลชนกรุงเทพ เจ้าหน้าที่ของรัฐอันเกิดจาก (๑) การใช้อ�านาจตาม
อันเป็นการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อโจทก์และ กฎหมาย (๒) จากกฎ (๓) จากค�าสั่งทางปกครองหรือ
สมาชิก โดยมีค�าขอให้จ�าเลยชดใช้ค่าเสียหาย จึงเป็นการ ค�าสั่งอื่น (๔) จากการละเลยต่อหน้าที่ตามที่กฎหมาย
ฟ้องเรียกค่าเสียหายอันเนื่องมาจากการกระท�าละเมิด ก�าหนดให้ต้องปฏิบัติหรือปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวล่าช้า
อันเกิดจากการละเลยต่อหน้าที่ตามที่กฎหมายก�าหนด เกินสมควร นอกเหนือจากนี้ การกระท�าของหน่วยงาน
ให้ต้องปฏิบัติหรือปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวล่าช้าเกินสมควร
