Page 131 - สรุปแนวคำวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาลในคดีพิพาทเกี่ยวกับสัญญาฯ
P. 131

ี
                                              ี
                               ี
                                    �
                     คาวินิจฉัยช้ขาดอานาจหน้าท่ระหว่างศาลท่ ๙/๒๕๕๖
                      �
            คดีท่สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ถูกอดีตพนักงาน
                ี
                                           �
                      ั
            ยนฟ้องตามสญญาจ้างขอให้จ่ายค่าจ้างสาหรับวันหยุดพักผ่อนประจาปี
                                                                �
             ื
             ่
                       ี
                                                            ึ
            พร้อมดอกเบ้ย เห็นว่า สัญญาจ้างระหว่างโจทก์และจาเลยซ่งระบุว่า
                                                       �
             �
                                                  �
            จาเลยตกลงจ้างและโจทก์ตกลงรับจ้างทางานให้จาเลยภายในระยะเวลา
                                           �
                                                         �
                      ิ
                                                        ี
                                      �
              ิ
            เร่มต้นและส้นสุดของสัญญา โดยกาหนดอัตราเงินเดือนท่จาเลยต้องจ่าย
            ให้โจทก์ในแต่ละเดือน มีลักษณะเป็นสัญญาจ้างแรงงานตามประมวล
            กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ โจทก์และจาเลยจึงอยู่ในฐานะลูกจ้างและ
                                           �
                                                   ั
            นายจ้างตามกฎหมาย ท่เก่ยวข้องกับแรงงานท่วไป แม้กฎหมายท  ่ ี
                                   ี
                                 ี
            จัดตั้งจ�าเลยจะก�าหนดให้กิจการของจ�าเลยไม่ต้องตกอยู่ภายใต้บังคับแห่ง
            กฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงาน กฎหมายว่าด้วยแรงงานสัมพันธ์
            กฎหมายว่าด้วยประกันสังคม และกฎหมายว่าด้วยเงินทดแทนก็ตาม
            แต่ก็ได้บัญญัติรับรองไว้ว่าผู้อานวยการ พนักงานและลูกจ้างของจาเลย
                                   �
                                                               �
            ต้องได้รับประโยชน์ตอบแทนไม่น้อยกว่าที่กาหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วย
                                              �
            การคุ้มครองแรงงาน กฎหมายว่าด้วยประกันสังคม และกฎหมายว่าด้วย
            เงินทดแทน จึงเป็นการเปิดโอกาสให้คณะกรรมการของจาเลยอาจกาหนด
                                                              �
                                                      �
                                                        ั
              ื
            เร่องประโยชน์ตอบแทนสูงกว่าท่กาหนดไว้ในกฎหมายท้งสามฉบับก็ได้
                                       �
                                      ี
                                 �
                                ี
                                                ั
            เพียงแต่ต้องไม่น้อยกว่าท่กาหนดในกฎหมายท้งสามฉบับดังกล่าว มิใช่
                                                     �
                                            �
                     ี
                             �
                                           ี
            เป็นกรณีท่กฎหมายกาหนดว่าสัญญาท่จาเลยกระทากับบุคคลใดอันม ี
            ลักษณะของสัญญาจ้างแรงงานแล้วจะไม่กลายเป็นสัญญาจ้างแรงงาน
            ส่วนการท่จาเลยออกระเบียบเก่ยวกับสวัสดิการและประโยชน์ตอบแทน
                     �
                    ี
                                     ี
            พนักงานโดยเฉพาะเร่องการลาพักผ่อนประจาปี ก็เป็นหลักเกณฑ์ของ
                                               �
                             ื
                  ี
                                                          �
             �
            จาเลยท่เก่ยวข้องกับสิทธิประโยชน์ของพนักงาน ลูกจ้างของจาเลยอันเป็น
                    ี
                                                        ิ
              ่
              ื
                                            ี
            เรองทอย่ในขอบเขตของสภาพการจ้างทใช้บงคบตามสทธและหน้าท   ่ ี
                                                          ิ
                                            ่
                                                  ั
                    ู
                                                ั
                 ่
                 ี
        120  สรุปแนว   ค�ำวินิจฉัยช้ขำดอ�ำนำจหน้ำที่ระหว่ำงศำลในคดีพิพำทเกี่ยวกับสัญญำ
                         ี
                                                      ั
                   และค�ำวินิจฉัยชี้ขำดอ�ำนำจหน้ำที่ระหว่ำงศำล กรณีค�ำพิพำกษำหรือค�ำส่งที่ถึงที่สุดระหว่ำงศำลขัดแย้งกัน
                   ตำมพระรำชบัญญัติว่ำด้วยกำรวินิจฉัยชี้ขำดอ�ำนำจหน้ำที่ระหว่ำงศำล พ.ศ. ๒๕๔๒ มำตรำ 1๔
                   (พ.ศ. ๒๕๔๔ - ๒๕6๒)
   126   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136