Page 214 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ
P. 214

´ØÅ¾ÒË





                 หนาสิ่วหนาขวานนั้นก็เปนเรื่องยาก ซึ่งนอกจากจะตองพึ่งพาการฝกฝนสติใหแพรหลาย

                 ในสังคมแลว ยังอาจตองพึ่งพาเทคโนโลยีดวย ศาสตราจารยอารีเอลีลองยกตัวอยางวาหาก
                 วัยรุนเกิดคึกคะนองขับรถเร็วขึ้นมา รถยนตในอนาคตอาจมีอุปกรณที่เปดคลาสสิกแทน
                 เพลงร็อกหรือเปดเครื่องทําความรอนในหนารอนเพื่อฉุดสติเราใหกลับมาก็เปนได

                         นอกจากคนเราจะประสบปญหา “ดานมืด” ทําใหขาดความยับยั้งชั่งใจแลว
                 เรายังมีปญหาขาดความมุงมั่นที่จะลด ละ เลิกอบายมุขหรือนิสัยไมดีตางๆ ที่ทําใหเรา

                 หลงเดินทางผิดอีกดวย ที่เปนเชนนี้ หนังสือเรื่อง Misbehaving อธิบายโดยอางประโยค

                 ของอารเธอร พิกู (Arthur Pigou) วาเพราะ “กลองสองทางไกลของเราชํารุด...เราจึงมอง
                 เห็นความสุขในอนาคตในขนาดที่เล็กลง” และอีกประโยคของอดัม สมิธ (Adam Smith)
                 วา “ความสุขในอีกสิบปขางหนาไมอาจเทียบไดกับความสุขในวันนี้” ซึ่งหากใชศัพทวิชาการ

                 ปรากฏการณนี้ก็จะมีชื่อวา “การลําเอียงหาปจจุบัน” (present-biased) โดยเราตางรูกันดี

                 วาการใชจายเกินตัวจนมีหนี้ทวม การใชยาเสพติด การเมาแลวขับ การเลนการพนัน ฯลฯ
                 เปนอุปนิสัยที่ไมดี เปนอบายมุขที่ไมเพียงแคจะทําใหชีวิตดิ่งเหว แตหลายเรื่องยังผิด
                 กฎหมาย กระนั้นก็ยากเหลือเกินที่จะบังคับตัวเองใหลด ละ เลิกสิ่งเหลานี้ อนาคตที่

                 ปลอดอบายมุขนั้นดูผาสุกดี แตก็เทียบไมไดเลยกับความสุขสบายในวันนี้ที่ยังไมตอง

                 เปลี่ยนอะไร แลวอยางนี้เราจะเสริมพลังแหงความมุงมั่นในการทําสิ่งที่ถูกไดอยางไร

                         ประเด็นเรื่องการควบคุมตนเองเพื่อตานทานความเยายวนและการผัดวันประกัน

                 พรุงใหไดนั้น เปนประเด็นที่เศรษฐศาสตรพฤติกรรมใหความสนใจมาก ดังจะเห็นไดวา
                 หนังสือสามเลมคือ Misbehaving, Nudge และ Predictably Irrational ตางอุทิศ
                 บทมาขยายความในเรื่องนี้ โดยเฉพาะในหนังสือเรื่อง Nudge ซึ่งเนนหนักวา ความรูเรื่อง

                 พฤติกรรมมนุษยเปนประโยชนอยางยิ่งในการออกแบบทางเลือก (choice architecture)

                 หรือก็คือการออกแบบกติกาหรือสถานการณเพื่อ “สะกิด” ใหคนเลือกทําในสิ่งที่นาจะดีกวา
                 สําหรับตัวเขาเอง เปนการดําเนินตามแนวคิด “พอปกครองลูกแบบเสรีนิยม” (libertarian
                 paternalism) ที่รัฐเห็นวาสิ่งใดดีตอประชาชน แตก็จะไมบังคับใจ โดยยังคงเสรีภาพในการ

                 เลือกไว เพียงแตจะใชวิธีที่นุมนวลกวาอยางการ “สะกิด” ใหคนตัดสินใจเลือกในสิ่งที่ดีกวา

                 สําหรับตนเอง

                         สําหรับปญหาวาจะ “สะกิด” ใหคนควบคุมตนเองใหไดอยางไรนั้น หนังสือ

                 ทั้งสามเลมตางเสนอกลยุทธที่ใหคนนอกเขามาแทรกแซง ไดแก การใหคนนอกออกกฎ




                 มกราคม - เมษายน ๒๕๖๑                                                       ๒๐๓
   209   210   211   212   213   214   215   216   217   218   219