Page 188 - ดุลพาห เล่ม3.indd
P. 188
ดุลพาห
ภายในองค์การว่าตรงกันหรือไม่ หากตรงกันก็เป็นความผิดต้องระวางโทษ ตัวอย่างเช่น
“การจงใจทำาให้นายจ้างได้รับความเสียหาย” นั้นต้องมีการกระทำาหากปรากฏว่า นายจ้างได้
ออกคำาเตือนแก่ลูกจ้าง ซึ่งคำาเตือนนี้ก็คือ หนังสือที่นายจ้างมอบให้แก่ลูกจ้างไปแล้ว ถ้าลูกจ้าง
ฉีกคำาเตือนก็ถือว่าเขาทำาลายทรัพย์สินของเขาเอง (นายจ้างได้มอบให้ไปแล้วต้องตกเป็น
กรรมสิทธิ์ของลูกจ้างทันที) จะถือว่าเขาจงใจทำาให้นายจ้างได้รับความเสียหายไม่ได้
เพราะการกระทำาของเขาคือการฉีกหนังสือเตือนนั้นไม่ได้ ทำาให้นายจ้างเสียหายใดๆ เลย
ตามคำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๔๕๘/๒๕๒๔
หรือตามคำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๑๕๕/๒๕๒๗ ข้อบังคับระบุว่า “พนักงานต้อง
ไม่เสพสิ่งมึนเมาในบริเวณโรงงาน” ข้อเท็จจริงได้ความว่า เสพสุรานอกโรงงาน การกระทำา
จึงไม่เป็นความผิด, และลักษณะแห่งการกระทำาที่จะเป็นความผิดได้ต้องเกี่ยวกับสภาพการ
จ้างอีกด้วย ตามคำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๘๖๓/๒๕๒๙ ซึ่งข้อบังคับของนายจ้างกำาหนดว่า
ลูกจ้างที่มีหนี้สินล้นพ้นตัวเป็นผู้กระทำาผิดวินัย ลูกจ้างเป็นหนี้บุคคลอื่น นายจ้างจึงมีหนังสือ
เตือน, หนังสือเตือนดังกล่าวไม่ผูกพันลูกจ้าง (เพราะการเป็นหนี้บุคคลภายนอกเป็นเรื่องส่วน
ตัวไม่เกี่ยวกับสภาพการจ้าง คำาเตือนจึงไม่มีผล) แต่ตำาแหน่งงานบางอย่าง เช่น พนักงาน
สินเชื่อ ธนาคารสามารถมีข้อบังคับห้ามพนักงานกู้เงินจากลูกค้าได้เพราะเกี่ยวกับสภาพการ
จ้าง/การทำางานโดยตรง ตามคำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๓๕๔๑/๒๕๒๗และ ที่ ๒๗๔๖/๒๕๓๑
หรือคำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๓๐๙/๒๕๒๕ ลูกจ้างเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมีหน้าที่
เฝ้าโกดัง ไม่มีหน้าที่ป้องกันการเล่นการพนันในที่ทำาการนายจ้าง แม้ลูกจ้างยินยอมให้เล่น
การพนันในตู้ยามก็ไม่ถือว่ากระทำาการอันไม่เหมาะสมต่อการปฏิบัติหน้าที่
การด้อยสมรรถนะในการทำางานก็ไม่ถือว่าเป็นความผิด ตามคำาพิพากษาศาลฎีกา
ที่ ๖๐๘/๒๕๒๔ และ ๕๐๔/๒๕๒๔ ถ้ากฎหมายให้อำานาจลูกจ้างที่จะปฏิเสธคำาสั่งนายจ้าง
หากลูกจ้างฝ่าฝืนจะถือว่าลูกจ้างกระทำาผิดไม่ได้ เช่น นายจ้างจะสั่งให้ลูกจ้างทำางานล่วงเวลา
โดยลูกจ้างไม่ยินยอมไม่ได้เว้นแต่สภาพของงานต้องทำาติดต่อกันไป หรอเป็นงานฉุกเฉิน ดังนั้น
หากไม่เข้าข้อยกเว้นดังกล่าว แต่นายจ้างสั่งให้ลูกจ้างทำางานล่วงเวลาถ้าลูกจ้างไม่ทำาจะถือว่า
ลูกจ้างมีความผิดไม่ได้ ตามคำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๕๘๘๘/๒๕๓๐
กันยายน - ธันวาคม ๒๕๖๑ 177
