Page 254 - ดุลพาห เล่ม3.indd
P. 254

ดุลพาห




                        กรณีตามตัวอย่างนี้ รถยนต์ของนายจันทร์ที่ใช้ระบบควบคุมอัตโนมัติมีทางเลือกที่ใส่
                               ๑
               ไว้ในระบบ ๒ ทาง  ทางแรกคือการหักรถหลบนายอังคารที่กำาลังข้ามถนนอย่างกะทันหันซึ่ง
               จะทำาให้รถยนต์ไม่ชนนายอังคาร แต่รถจะไปชนกำาแพงซึ่งอยู่ใกล้บริเวณนั้นอันจะมีผลทำาให้

               เกิดอันตรายแก่นายจันทร์ที่อยู่ในรถได้ ทางที่สองคือการห้ามล้อด้วยความแรงเพื่อพยายาม
               ทำาให้รถหยุด แต่ด้วยระยะที่กระชั้นชิดระหว่างช่วงเวลาที่อุปกรณ์ตรวจจับความเคลื่อนไหวใน

               รถยนต์ตรวจพบนายอังคารที่ข้ามถนนอย่างกะทันหันในระยะกระชั้นชิดอาจทำาให้ไม่สามารถ
               หยุดรถได้ทันก่อนถึงตัวนายอังคารและอาจทำาให้รถยนต์ที่วิ่งตามหลังมาชนท้ายรถยนต์ของ

               นายจันทร์ด้วย ๒

                        ในกรณีที่เป็นอุปกรณ์ที่เข้าลักษณะ “ปัญญาประดิษฐ์ (artificial intelligence)”

               การทำางานอาจไม่เพียงแต่ทำาไปตามโปรแกรมที่กำาหนดไว้ตายตัวเท่านั้น แต่ระบบยังอาจเรียน
               รู้จากข้อมูลการทำางานที่ผ่านมาที่เก็บรวบรวมไว้ไม่ต่างจากการใช้ระบบข้อมูลแบบ Big data

               หรือระบบข้อมูลขนาดใหญ่ ที่เก็บรวบรวมข้อมูลมาประมวลผลและสร้างหรือพัฒนาการทำางาน

               โดยตัวระบบเองจากข้อมูลที่มีอยู่ กรณีลักษณะนี้ระบบปัญญาประดิษฐ์อาจกำาหนดแนวทาง
               ตอบสนองต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเพิ่มเติมจากแนวทางที่โปรแกรมกำาหนดไว้เดิมก็ได้ กรณีนี้

               รถยนต์ของนายจันทร์อาจใช้ความเป็นปัญญาประดิษฐ์สร้างแนวทางตอบสนองเพิ่มเติมขึ้นมา
               ด้วยการใช้ระบบห้ามล้อแต่ไม่ให้มีความแรงมากเหมือนกรณีที่สองเพื่อลดความเร็วให้น้อยลง

               และสามารถหลบพ้นกำาแพงที่อยู่ใกล้บริเวณที่เกิดเหตุได้และยังอาจพ้นจากการถูกรถยนต์
               ที่ขับตามมาชนท้าย ทำาให้ลดโอกาสที่คนที่อยู่ในรถซึ่งก็คือนายจันทร์จะได้รับอันตราย แต่ด้วย

               ความที่ใช้ระบบห้ามล้อแบบไม่แรงมากทำาให้รถยนต์มีโอกาสสูงที่จะชนนายอังคารที่กำาลัง
               ข้ามถนนและทำาให้นายอังคารได้รับบาดเจ็บได้ กรณีเช่นนี้เมื่อนายอังคารได้รับบาดเจ็บย่อม

               มีปัญหาเรื่องความรับผิดที่เกิดขึ้นว่าใครจะเป็นผู้แบกรับภาระค่าสินไหมทดแทนที่เกิดขึ้น


                        แนวทางการพิจารณาความรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนอันเกิดจากสินค้าใน
               ท้องตลาดมีสองแนวทางหลักๆ แนวทางแรกคือแนวทางที่เรียกว่า “ความคาดหวังของผู้บริโภค

               หรือ Consumer expectation” และแนวทางที่สองเรียกว่า “การวิเคราะห์ความเสี่ยงและ
               อรรถประโยชน์ หรือ Risk-utility analysis”


               ๑.  David C. Vladeck, Machine without principles: Liability rules and artificial intelligence, 89 Wash.
                 L. Rev. 117, 144.
               ๒. Id.



               กันยายน - ธันวาคม ๒๕๖๑                                                     243
   249   250   251   252   253   254   255   256   257   258   259