Page 84 - ดุลพาห เล่ม3.indd
P. 84
ดุลพาห
๒๘ ซึ่งสอดคล้องกับความตกลงทริปส์ (TRIPs) แต่ในกรณีสินค้าเฉพาะนั้นความตกลงทริปส์
มีเพียงไวน์และสุราเท่านั้น โดยผู้ที่มีสิทธิใช้สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์จะต้องเป็นผู้ประกอบธุรกิจ
และผู้ผลิตในพื้นที่นั้นและต้องทำาตามเงื่อนไขจึงจะมีสิทธิใช้สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ แตกต่าง
กับการคุ้มครองของสหรัฐอเมริกาที่ให้การคุ้มครองโดยกฎหมายเครื่องหมายการค้าในการให้
๑๒
ใช้เครื่องหมายรับรอง (Certification Mark) ถ้าหากมีการใช้สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์จนเกิด
๑๓
ความหมายพิเศษ (Secondary Meaning) ย่อมนำาไปจดทะเบียนเป็นเครื่องหมายการค้าได้
แต่อย่างไรก็ดี การนำาสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ที่เป็นสิทธิของชุมชนและสิทธิในการใช้
สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์จำาเป็นต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขซึ่งการนำามาเป็นหลักประกันทางธุรกิจ
จะต้องทำาอย่างไรนั้น ผู้วิจัยเห็นว่าสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์เป็นทรัพย์สินมีมูลค่าเนื่องจากได้รับ
การคุ้มครองตามกฎหมายอันเกิดจากทฤษฎีการปกป้องคุ้มครองผู้บริโภคและทฤษฎีการ
แข่งขันทางการค้าที่เป็นธรรมและมีกฎหมายให้นำามาเป็นหลักประกันได้ตามทฤษฎีความ
ยินยอมโดยปริยายและทฤษฎีการจำานองทรัพย์สินในอนาคตที่ผู้ให้หลักประกันมีสิทธิใช้สิ่ง
บ่งชี้ทางภูมิศาสตร์จนกว่าจะมีเหตุบังคับหลักประกัน ซึ่งการนำาสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์มาเป็นหลัก
ประกัน คือ การนำาสิทธิชุมชนหรือสิทธิในการใช้ของสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์มาเป็นหลักประกัน
ทางธุรกิจนั้น จำาเป็นต้องเป็นสิทธิตามที่กฎหมายรับรองและคุ้มครองให้แล้ว ยังต้องคำานึงถึง
ลักษณะของสิทธิด้วย กล่าวคือ ถ้าเป็นสิทธิชุมชนที่มิใช่สิทธิของบุคคลใดบุคคลหนึ่งแล้ว การที่
บุคคลใดจะนำามาเป็นหลักประกันธุรกิจย่อมไม่อาจทำาได้ เว้นแต่กลุ่มบุคคลของชุมชนทั้งหมด
ที่เป็นเจ้าของนำามาเป็นหลักประกันโดยการนำาสิทธิชุมชนมาเป็นหลักประกันทางธุรกิจของ
วิสาหกิจชุมชนหรือบริษัทที่ตั้งขึ้นจากชุมชนที่มีสิทธิทั้งหมด เช่น กาแฟดอยช้าง ซึ่งนอกจาก
จะเกิดจากการตั้งขึ้นของชุมชนแล้ว ยังมีกระบวนการผลิตที่เป็นความลับทางการค้า จึงไม่อาจ
มีผู้ใดเลียนแบบได้ วิสาหกิจชุมชนหรือบริษัทที่ก่อตั้งจากคนในชุมชนนั้นทั้งหมดย่อมไม่มีข้อ
โต้แย้งในการนำาสิทธิชุมชนมาเป็นหลักประกัน แต่หากวิสาหกิจชุมชนหรือบริษัทที่ก่อตั้งจาก
๑๒. คำาว่า “เครื่องหมายรับรอง” ตาม Lanham Act มาตรา ๔๕ หมายถึง คำา ชื่อ สัญลักษณ์ หรือการ
ประดิษฐ์ หรือการรวบรวมของเครื่องหมายรับรองโดยที่ถูกใช้โดยบุคคลอื่นมากกว่าเจ้าของหรือเจ้าของมี
เจตนาอนุญาตให้บุคคลอื่นที่จะใช้ในทางการค้า.
๑๓. ภัทรียา เกษสวัสดิ์. (๒๕๕๖). แนวทางการแก้ไขกฎหมายว่าด้วยสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ : ศึกษากรณีการใช้
ชื่อเพื่อขึ้นทะเบียน. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต, คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. หน้า
๑๓๘ - ๑๔๐.
กันยายน - ธันวาคม ๒๕๖๑ 73
