Page 52 - แนวคำพิพากษาศาลฎีกาเกี่ยวกับดุลพินิจในการรอหรือไม่รอการลงโทษหรือกำหนดโทษ
P. 52
50
8
๖๖๖๑/๒๕๖๑ มีความผิดตาม พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.๒๕๔๑ มาตรา ๔๕ วรรคหนึ่ง (๑) ๙๐
วรรคหนึ่ง ๑๔๔ วรรคหนึ่ง ๑๔๖ พ.ร.ก.การประมง พ.ศ.๒๕๕๘ มาตรา ๑๑ วรรคหนึ่ง ๑๔๒ วรรคหนึ่ง
ประกอบ ป.อ มาตรา ๘๓ รับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงปรับ ๒๐๗,๕๐๐ บาท
จ าเลยใช้แรงงานคนต่างด้าวโดยไม่มีใบอนุญาตให้ท างานในราชอาณาจักร ซึ่งคนต่างด้าวดังกล่าวมี
อายุต่ ากว่าสิบแปดปีโดยจ่ายค่าจ้างน้อยกว่าอัตราค่าจ้างขั้นต่ า เป็นการกระท าที่ไม่ย าเกรงต่อกฎหมายและ
ขาดจิตส านึก เห็นแต่เพียงประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง การกระท าของจ าเลยดังกล่าวจึงเป็นเรื่องร้ายแรง ที่
ศาลล่างทั้งสองรอการลงโทษปรับให้แก่จ าเลยนั้นไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา
๒๓.ควำมผิดเกี่ยวกับกำรละเมิดอ ำนำจศำล
ไม่รอกำรลงโทษ
๑๐๒๑๑/๒๕๕๙ มีความผิดตาม ป.วิ.พ มาตรา ๓๑ (๑) ๓๓ (ข) วรรคท้าย ประกอบ ป.วิ.อ มาตรา
๑๕ จ าคุก ๑ เดือน
ผู้ถูกกล่าวหาประกอบอาชีพทนายความมีประสบการณ์การท างานมาไม่ต่ ากว่าสิบปี ท าหน้าที่ตาม
กฎหมายในศาลแทนลูกความ ให้ค าแนะน าแก่ลูกความถึงสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย และมีบทบาทในการ
สร้างและรักษาความเป็นธรรมให้แก่สังคมให้ถูกต้องตามระเบียบและกฎหมาย แต่กลับมากระท าผิดเสียเอง
พฤติการณ์แห่งการกระท าของผู้ถูกกล่าวหาเป็นเรื่องร้ายแรงส่งผลกระทบต่อการอ านวยความยุติธรรมของ
ศาล จึงไม่มีเหตุสมควรรอการลงโทษให้แก่ผู้ถูกกล่าวหา (ผู้ถูกกล่าวหายื่นบันทึกการจับกุมซึ่งเป็นเอกสาร
ปลอมต่อศาลชั้นต้นเพื่อให้จ าเลยได้รับประโยชน์จากการลดโทษตาม พ.ร.บ.ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๒
มาตรา ๑๐๐/๑)
๖๕๗๒/๒๕๖๑ มีความผิดตาม ป.วิ.พ มาตรา ๓๑ (๑) ๓๓ (ข) ประกอบ ป.วิ.อ มาตรา ๑๕ จ าคุก
๒ เดือน
ผู้ถูกกล่าวหาที่ ๓ ทราบดีอยู่แล้วว่ามีการเพิ่มเติมข้อความในใบรับรองแพทย์เพื่อให้เข้าหลักเกณฑ์
ในการขอเลื่อนคดี โดยรู้อยู่แล้วว่าผู้ถูกกล่าวหาที่ ๑ มิได้มีอาการตามที่ปรากฏในใบรับรองแพทย์ที่มีการ
แก้ไขเพิ่มเติม โดยมีเจตนาหลอกลวงให้ศาลชั้นต้นหลงเชื่อว่าผู้ถูกกล่าวหาที่ ๑ มีอาการเจ็บป่วยตามที่ระบุ
ในใบรับรองแพทย์จนถึงขนาดไม่สามารถมาศาลตามก าหนดนัดได้ เป็นเหตุให้ศาลชั้นต้นอนุญาตให้เลื่อนคดี
ท าให้มีผลกระทบต่อการพิจารณาคดีเกิดความล่าช้า คู่ความและพยานเสียเวลาและค่าใช้จ่ายในการเดินทาง
นับว่าเป็นการกระท าที่เป็นภัยต่อกระบวนการยุติธรรม ที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๘ พิพากษาลงโทษผู้ถูกกล่าวหาที่
๓ โดยไม่รอการลงโทษนั้นเหมาะสมแก่พฤติการณ์แห่งคดีแล้ว
