Page 104 - My FlipBook

96

กิจกรรมที่ 5

ครูและผูเรียนนั่งสบาย ๆ อยูกันเปนกลุม ครูแจกใบงานที่ 5 ที่เปนกรณีตัวอยาง เรอง “สู
ื่

ไหม” ครูเปดเทปที่อัดเสียง กรณีตัวอยางเรื่อง “สูไหม” ใหผูเรียนฟงพรอม ๆ กัน ถาไมมีเทปครตองอานให 
ู
ั
ื่

ฟงแบบละครวิทยุ เพื่อสรางบรรยากาศใหตนเตนตามเนื้อหาในกรณีตวอยางเมื่อครูอานจบแลวก็จะพูดคุย
ื่
ื้
กับผูเรียนในเชิงทบทวนถึงเนื้อหาและเหตุการณในเนอเรองของกรณีตัวอยางตรงกันไมตกหลน จากนั้นคร ู
ั
็
จึงเสนอประเดนกํากับกรณีตวอยางใหผูเรียนนําไปอภิปรายถกแถลง เพื่อหาคําตอบในกลุมยอย

ใบงานที่ 5 กรณีตัวอยางเรื่อง “สูไหม”

“สูไหม”

็
ผมตกใจสะดุงตื่นขึ้นเมื่อเกิดเสียงเอะอะ พอลืมตาขึ้นมา เหนทุกคนยืนกันเกือบหมดรถ “ทุกคน


นั่งลงอยูนิ่ง ๆ อยาเคลื่อนไหวไมงั้นยิงตายหมด” เสียงตวาดลั่นออกมาจากปากของเจาชายหนาเหี้ยม คอ
สั้นที่ยืนอยูหนารถ กําลังใชปนจออยูที่คอของคนขับ


ั
ผมรูทันทีวารถทัวรที่ผมโดยสารคันนี้ถูกเลนงานโดยเจาพวกวายรายแน หนไปดดานหลัง เหนไอ 
็
ู
ั

ั
วายรายอีกคนหนึ่งถือปนจงกาอยู ผมใชมืออนสั่นเทาลวงลงไปในกระเปากางเกง คลํา .38 เหาไฟของผม

ซึ่งซื้อออกมาจากรานเมื่อบายนี้เอง นึกในใจวา “โธเพิ่งซื้อเอามายังไมทันยิงเลย เพียงใสลูกเต็มเทานั้นเอง
ก็จะถูกคนอื่นเอาไปเสียแลว”
ั


เสียงเจาตาพองหนารถตะโกนขูบอกคนขบรถ “หยุดรถเดี๋ยวนี้ มึงอยากตายโหงหรือไง” ผมนึก
ั
ในใจวา เดี๋ยวพอรถหยุดมันคงตองใหเราลงจากรถแลวกวาดกันเกลี้ยงตว แตผมตองแปลกใจแทนที่รถจะ




หยุดมันกลับยิ่งเร็วขึ้นทุกที ทุกที ยิ่งไปกวานั้นรถกลับสายไปมาเสียดวย ไอพวกมหาโจรเซไปเซมา แตเจา
ี

ตาพองยังไมลดละ แมจะเซออกไปมันก็กลับวิ่งไปยืนประชิดคนขับอก พรอมตะโกนอยูตลอดเวลา “หยุด
ี่
โวย หยุด ไอน กูลงไปไดละมึง จะเหยียบใหคาสนทีเดียว”
ิ

ั


รถคงตะบึงไปตอ คนขบบาเลือดเสียแลว ผมไมแนใจวาเขาคดอยางไร ขณะนั้นผมกวาดสายตา

ั่
เห็นผูชายที่นงถัดไปทางมานงดานซาย เปนตารวจยศจากําลังจองเขม็งไปที่ไอวายรายและถัดไปอีกเปน
ั่
ํ



ชายผมสั้นเกรียนอีก 2 คน ใสกางเกงสีกากี และสีขี้มา ผมเขาใจวาคงจะเปนตํารวจหรอทหารแน กําลังเอา


ื
มือลวงกระเปากางเกงอยูทั้งสองคน
็
บรรยากาศตอนนั้นชางเครยดจรง ๆ ไหนจะกลัวถูกปลน ถูกยิง ไหนจะกลัวรถคว่ํา ทุกคนเกรงไป
ี
ิ
หมด ทุกสิ่งทุกอยางถึงจุดวิกฤตแลว