Page 140 - ÇİLEK ÇALIŞTAYI KİTAP

Silifke’deki çilek üretiminin seyrine baktığımızda 2000’lerin ilk yarısında 24.000 ton
civarında seyreden üretim ikinci yarıdan itibaren 78 – 80 bin ton aralığında seyretmiş fakat

sonrasında 4 yıl boyunca düzenli olarak gerilemiş ve 2015’te 41.951 tona kadar inmiştir (Şekil
4). Sonrasında 2018 yılı istisna tutulduğunda yeniden artış eğilime geçmiş olan çilek üretimi

2017’de 64.950 tona çıkmış, 2019’da 65.998 ton, 2020’de de 81.274 ton olmuştur. Aynı yıl

Mersin çilek üretiminin % 43.2’ini Silifke sağlamıştır. Silifke’de üretilen çilekler yanı sıra
ilçede üretilen çok sayıda çilek fidesi de Türkiye’nin pek çok yerine gönderilmekte olup

buralarda da çilek yetiştiriciliği desteklenmektedir. Bu açıdan Silifke için sadece Mersin’in
değil, Türkiye’nin en önemli çilek tedarik merkezidir diyebiliriz.

Türkiye’nin ilk Coğrafi İşaret kapsamına alınan (Menşe İşaretli) çileği olan Silifke

Çileği; orta iri ve iri büyüklükte, parlak kırmızı renkli, meyve eti sert, nakliyeye dayanıklı,
yuvarlak ve konik şekilli, ortalama meyve ağırlığı 30-50 g. arasındadır. Silifke Çileği,

Torosların en zengin eteklerini oluşturan Göksu Deltası Bölgesi’nde yetiştirilmekte olup saha
taşlı, kalker yerlerle derin olmayan ve tepelerle çevrili vadiler arasındaki kumlu, killi ve kireçli

topraklardan ibarettir. Alüvyonlu topraklar; kil kum ve çakıllardan oluşur. Deniz kıyısına yakın
kesimlerde kum bataklık özelliğini kazanmıştır. Camarose, Rubygem ve Sabrina çeşitlerinden

elde edilen Silifke Çileği; Ekstra, 1. ve 2. sınıf olmak üzere 3 sınıfta toplanmaktadır.

Sultanhisar Çileği: Silifke’den sonra Türkiye’nin önde gelen ve köklü bir çilek
yetiştiricilik geçmişi bulunan merkezlerden birisi de Aydın’ın Sultanhisar ilçesidir. Kendine

özgü tat ve aroması yanı sıra nakliyeye dayanıklı bir çeşit olmasıyla karakterize edilmektedir.
Yörede Sabrina çeşidi başta olmak üzere Rubigen, Festival ve Fortuna çeşitlerinin ekimi

yapılmaktadır.