Page 6 - Yoyl
P. 6
יוֹאל
11און גאָט לאָזט אַרױס ז ַײן ָקול
פֿאַרױס פֿאַר ז ַײן חיל;
װאָרום זײער גרױס איז ז ַײן מחנה,
װאָרום מאַכטיק איז דער װאָס טוט ז ַײן באַפֿעל;
װאָרום גרױס איז דער טאָג פֿון גאָט און מוֹראדיק זײער,
און װער קען אים אױסהאַלטן?
12אָבער נאָך איצט ,זאָגט גאָט,
קערט א ַײך אום צו מיר מיט א ַײער גאַנצן האַרצן,
און מיט פֿאַסטן און מיט געװײן און מיט קלאָג;
13און צער ַײסט א ַײער האַרץ און ניט א ַײערע קלײדער,
און קערט א ַײך אום צו יהוה א ַײער גאָט,
װאָרום ער איז ל ַײטזעליק און דערבאַרימדיק,
א ַײנגעהאַלטן אין צאָרן ,און ר ַײך אין גענאָד,
און ער האָט חרטה אױף דעם בײז.
14װער װײס ,אפֿשר װידער װעט ער חרטה האָבן,
און לאָזן אַ ברכה הינטער זיך –
אַ שפּ ַײזאָפּפֿער און אַ גיסאָפּפֿער
פֿאַר יהוה א ַײער גאָט.
15בלאָזט אַ שוֹפֿר אין ִציוֹן,
הײליקט אַ פֿאַסטטאָג,
רופֿט אַן א ַײנזאַמלונג;
16זאַמלט א ַײן דאָס פֿאָלק,
פֿאַררופֿט די עדה,
קל ַײבט צונױף די זקנים,
זאַמלט א ַײן די קלײנע קינדער,
און די װאָס זײגן די ברוסט;
זאָל דער חתן אַרױסגײן פֿון ז ַײן קאַמער,
און די כּלה פֿון איר געצעלט.
17צװישן דעם פּאָליש און דעם מזבח
זאָלן װײנען די כֹּהנים ,די דינער פֿון גאָט,
און זאָלן זײ זאָגן:
דערבאַרים זיך גאָט אױף ד ַײן פֿאָלק,
און זאָלסט ניט געבן ד ַײן אַרב צו שאַנד,
אַז פֿעלקער זאָלן זיך װערטלען איבער זײ;
