Page 140 - Thilim
P. 140
תּהלים
לאָמיך אױפֿװעקן דעם באַגינען.
4איך װעל דיך לױבן ,גאָט ,צװישן די פֿעלקער,
און דיך באַזינגען צװישן די אומות.
5װאָרום גרױס איבער די הימלען איז ד ַײן ֶחסד,
און ביז די װאָלקן ד ַײן טר ַײשאַפֿט.
6דערהײב דיך איבער די הימלען ,גאָט,
און איבער דער גאַנצער ערד זאָל ז ַײן ד ַײן כּבֿוד.
7כּדי ד ַײנע באַליבטע זאָלן דערלײזט װערן,
העלף מיט ד ַײן רעכטער האַנט ,און ענטפֿער מיר.
8גאָט האָט גערעדט אין ז ַײן הײליקײט,
אַז איך װעל דערפֿרײט װערן;
איך װעל צעטײלן שכם,
און דעם טאָל סוכּות װעל איך אױסמעסטן.
9מ ַײן איז ִגל ָעד ,מ ַײן איז מנשה,
און אפֿ ַר ִים איז דער קיװער פֿון מ ַײן קאָפּ;
יהוּדה איז מ ַײן צעפּטער.
10מואָבֿ איז מ ַײן װאַשטאָפּ,
אױף אדום װאַרף איך מ ַײן שוך,
איבער פּ ֶל ֶשת טו איך שאַלן.
11װער ברענגט מיך צו דער באַפֿעסטיקטער שטאָט,
װער פֿירט מיך קײן אדום?
12פֿאַר װאָר ,גאָט ,האָסט אונדז פֿאַרלאָזט,
און גײסט ניט אַרױס ,גאָט ,מיט אונדזערע מחנות.
13גיב אונדז הילף קעגן דעם פֿ ַײנט,
װאָרום נישטיק איז די ישועה פֿון אַ מענטשן.
14מיט גאָט װעלן מיר אױפֿטאָן גבֿורות,
און ער װעט צעטרעטן אונדזערע פֿ ַײנט.
1פֿאַר דעם געזאַנגמ ַײסטער; פֿון ָד ִודן אַ מזמור.
גאָט פֿון מ ַײן לױב ,זאָלסט ניט שװ ַײגן.קט
2װאָרום אַ בײז מױל און אַ מױל פֿון באַטרוג
האָבן זײ געעפֿנט אױף מיר;
