Page 167 - Thilim
P. 167
תּהלים
1אַ געזאַנג פֿון די אַרױפֿגאַנגען; פֿון שלמהן.
אַז גאָט בױט ניט אַ הױז,קכז
אומזיסט מִיען זיך ז ַײנע בױערס אױף אים;
אַז גאָט היט ניט אַ שטאָט,
אומזיסט װאַכט דער שומר.
2אומזיסט א ַײך ,איר װאָס פֿעדערט א ַײך אױפֿצושטײן,
װאָס זיצט-אױף שפּעט,
װאָס עסט ברױט מיט מאַטערניש;
אַזױ װאָס גיט ער ז ַײן באַליבטן אין שלאָף.
3זע ,די אַרב פֿון גאָט ז ַײנען קינדער,
דער שׂ ַכר איז פֿרוכט פֿון ל ַײב.
4װי פֿ ַײלן אין דער האַנט פֿון ִגבור,
אַזױ ז ַײנען קינדער פֿון דער יוגנט.
5װױל צו דעם מאַן
װאָס האָט אָנגעפֿילט ז ַײן פֿ ַײלב ַײטל מיט זײ!
זײ װעלן ניט פֿאַרשעמט װערן,
אַז זײ װעלן רעדן מיט די פֿ ַײנט אין טױער.
1אַ געזאַנג פֿון די אַרױפֿגאַנגען.קכח
װױל צו איטלעכן װאָס פֿאָרכט גאָט,
װאָס גײט אין ז ַײנע װעגן.
2די מי פֿון ד ַײנע הענט אַז דו עסט,
װױל איז צו דיר ,און גוט איז צו דיר.
3ד ַײן װ ַײב װי אַ פֿרוכטיקער װ ַײנשטאָק,
אין די װינקלען פֿון ד ַײן הױז;
ד ַײנע קינדער װי אײלבערטפֿלאַנצן,
רונד אַרום ד ַײן טיש.
4יאָ ,אָט אַזױ װערט געבענטשט
דער מאַן װאָס פֿאָרכט גאָט.
5גאָט זאָל דיך בענטשן פֿון ִציון,
און זע דאָס גוטס פֿון ירושלים
אַלע טעג פֿון ד ַײן לעבן;
