Page 124 - حقوق مشاورين املاک39
P. 124

‫‪ .1‬عرصه و اعیان‬

‫عرصه و اعیان در برابر یکدیگر استفاده میشوند عرصه به زمینی که متعلق به مالک است اطلاق میگردد‬
                  ‫و اعیان اموال غیر منقول موجود در آن را میگویند مانند خانه چاه قنات درختان و غیره‬

                                                             ‫‪.2‬موات (زمین موات یا غیر آبادی)‪.‬‬

‫طبق ماده ‪ 3‬قانون زمین شهری مصوب ‪ 1366٫6٫22‬اراضی موات شهری زمین هایی است که سابقه‬
‫عمران و احیاء نداشته باشد برخی معتقدند که اراضی موات زمینهایی هستند که مالک ندارند و از آنها‬
‫انتفاع برده نمی شود خواه آنکه این امر در اثر نداشتن آب باشد یا آنکه آب آن را فرا گرفته و یا نیزار و‬
‫علفزار و جنگل باشد در این امر فرق نمی کند که زمین مزبور قبلا دایر بوده و در اثر اراضی مالکان بایر‬

                                                                    ‫باشد و یا آنکه هیچ زمانی دایر نبوده است‪.‬‬

                                                                                  ‫‪.3‬بایر (زمین بایر)‬

‫اولین قانونی که زمین بایر را تعریف کرده است قانون نحوه واگذاری و احیاء اراضی در حکومت جمهوری‬
‫اسلامی ایران مصوب ‪ 1358٫6٫25‬است‪ .‬هم چنین در ماده ‪ 14‬قانون اراضی شهری مصوب ‪1360٫12٫27‬‬
‫از آن تعریف شده است که عینا در ماده ‪ 4‬و ‪ 5‬قانون زمین شهری مصوب ‪ 66٫6٫22‬تکرار شده است‪.‬‬
‫طبق ماده ‪ 4‬قانون زمین شهری مصوب ‪ ،1366٫6٫22‬اراضی بایر شهری زمینهایی است که سابقه عمران‬
‫و احیاء داشته و به تدریج به حالت موات (غیر آبادی)برگشته اند اعم از آنکه صاحب مشخصی داشته‬
‫یا نداشته باشد و از مجموع تعاریف به عمل آمده میتوان زمین بایر را زمینی دانست که سابقه عمران و‬

                                                                 ‫آبادانی داشته و به حالت موات برگشته است‪.‬‬

                                                                                 ‫‪.4‬دایر (زمین دایر)‬

‫طبق ماده ‪ 5‬قانون زمین شهری مصوب ‪ 1366٫6٫22‬اراضی دایر زمینهایی است که آن را احیا و آباد‬
‫نموده اند و در حال حاضر دایر و مالک از آن بهره برداری می کند ‪ .‬به عبارت دیگر زمین دایر زمینی‬
‫است که در آن عمران و آبادی شده باشد و در زمان تشخیص نیز بهره برداری شده و اگر مزروعی است‬

                                                                                     ‫در حال کشت یا آیش باشد‪.‬‬

                                                                             ‫‪.5‬احیاء (احیای زمین)‬

‫طبق ماده ‪ 141‬مدنی مراد از احیای زمین آن است که اراضی موات(غیر آبادی) و مباحه(زمین هایی که‬
‫مالک خاصی ندارند) را به وسیله عملیاتی که در عرف آباد کردن میگویند؛ از قبیل ‪،‬زراعت ‪،‬درختکاری‬

                                                                      ‫ساختن بنا و غیره؛ را قابل استفاده نمایند‪.‬‬

                                                                  ‫‪112‬‬
   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128   129