Page 101 - 1376

Çocuk çizimleri üzerine yapılan birçok çalışmada çocukların kendi hayatları,
ruhsal durumları, aileleri, çevreleri ve okul ilişkilerinin niteliği hakkında farklı

bilgilere ulaşılmıştır. Çocukların çizimlerinde her zaman düşündüklerine en yakın
çizimleri aktardıkları görülmektedir. Sayıl (2004)’ın yaptığı araştırmada özellikle

çocukların kendilerini açmakta zorlandıkları ve çizimin çok yararlı bir biçimde

kullanılabileceğini göstermiştir.
Tüm bu araştırmaların ortak sonuçlarından yola çıkarak ruhsal özellikleri

bakımından farklı çocukların resim çalışmalarının bireysel olduğu söylenebilir.

Çocukların resimleri kendi dünyalarını ve ruhsal durumlarını yansıtır. Genel olarak
şunu söyleyebiliriz ki, resimler çocukların duygu ve düşüncelerini anlamada bize

ipuçları sunarak onların ruhsal dünyalarını anlamamızda yararlı bir kaynak
olabilmektedir.

Araştırmamızın temel hipotezlerinin sınandığı son adımda 9-12 yaş arası çocukların

çizimlerinde rastlanan ve kaygı belirtisi kabul edilerek puanlanan öğelerle, Durumluk
Sürekli Kaygı Ölçeğinden elde edilen puanlar arasında anlamlı pozitif bir korelatif

ilişki bulunmaktadır. Diğer bir deyişle Çocuklar için Durumluk Sürekli Kaygı
ölçeğinden elde edilen puanlarla çocuk resimlerinden kaygıya dair ipuçlarına verilen

puanlar paralellik göstermektedir.

Çocukların çizdikleri resimlerde kaygı düzeyi daha yüksek olan çocukların
resimlerindeki belirtiler uzmanların görüşlerine göre kırmızı rengin daha fazla

kullanımı, resimlerde çok fazla ayrıntı verilmesi, çok fazla silgi kullanımı, bastırarak

çizim ve figürlerdeki büyük kulak çizimleri gibi ipuçlarıyla tanımlanabilir
(Yavuzer,2016; Halmatov, 2016; Akkapulu, 2010).

Literatürde çocuk resimleriyle ilgili yapılan çalışmalara bakıldığında Özlü

(2015) ‘’Çocukların Hastaneye Yatmaya Bağlı Gelişen Kaygı Düzeyinin Resim
Çizme Yöntemiyle İncelenmesi’’ çalışmasında 6-12 yaş grubu toplam 140 çocukla

çalışarak çocukların resim çalışmalarının duygu durumlarını değerlendirebilmek için
sezgisel ipuçları verdiğini belirtilmiştir. Bu araştırmanın bulgularına bakıldığında

cerrahi hastası olan çocukların kaygılarını kaygı envanterinden daha çok resimlerinde
belirttikleri görülmüştür. Bu bulgular bizim çalışmamızdaki bulgularla kısmen

uyumlu olarak kabul edilebilir.

Yolcu, 2004 yılında yaptığı araştırmada çocuk için çizimlerinin zaman zaman
sözlü iletişimin yerine geçtiğinin ve özellikle çocukların duygularının, düşüncelerinin

88