Page 159 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 159

Νυχοπατώντας η Γκουέντα απομακρύνθηκε κι έκανε ξανά τον
γύρο προς το δρομάκι. Το σκέφτηκε για μια στιγμή κι έπειτα χτύπη-
σε το κουδούνι της εξώπορτας.
«Με συγχωρείτε», είπε, «μήπως θα μπορούσε κάποιος να...
εεε... να μετακινήσει το αυτοκίνητο; Νομίζω ότι δεν μπορώ να
βγω».
Η υπηρέτρια μπήκε στο σπίτι. Αμέσως εμφανίστηκε ένας άν-
δρας από τον χώρο που άλλοτε ήταν η αυλή του στάβλου. Σήκω-
σε το χέρι στο καπελάκι για να χαιρετήσει την Γκουέντα, μπήκε
στο Όστιν και το έβγαλε στην αυλή. Η Γκουέντα μπήκε στο δικό
της αυτοκίνητο κι επέστρεψε γρήγορα στο ξενοδοχείο όπου την
περίμενε ο Ζιλ.
«Έκανες πολλή ώρα», τη χαιρέτησε εκείνος. «Έμαθες τίποτα;»
«Ναι. Τώρα τα ξέρω όλα. Στην πραγματικότητα είναι μια θλι-
βερή ιστορία. Ο Έρσκιν ήταν τρελά ερωτευμένος με την Έλεν».
Του διηγήθηκε τα συμβάντα εκείνου του πρωινού.
«Πραγματικά πιστεύω ότι η κυρία Έρσκιν είναι λιγάκι τρελή»,
κατέληξε. «Ακουγόταν τελείως παλαβή. Τώρα καταλαβαίνω τι εν-
νοούσε εκείνος όταν μιλούσε για ζήλια. Θα είναι απαίσιο να νιώ-
θει κανείς έτσι. Τέλος πάντων, μάθαμε ότι η Έλεν δεν το έσκασε
με τον Έρσκιν, και ότι ο Έρσκιν δεν ξέρει τίποτα για τον θάνατό της.
Όταν την άφησε εκείνο το βράδυ ήταν ζωντανή».
«Ναι», είπε ο Ζιλ. «Ή τουλάχιστον έτσι λέει αυτός».
Η Γκουέντα τον κοίταξε αγανακτισμένη.
«Έτσι λέει αυτός», επανέλαβε σταθερά ο Ζιλ.

29/5/2020 1:59:07
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 159
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 159 29/5/2020 1:59:07