Page 157 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 157

με να ανοιχτούμε. Τώρα που το αναφέρατε, όμως, θυμάμαι πως
όντως σκέφτηκα ότι η Έλεν έδειχνε ανήσυχη...»
«Ανήσυχη;»
«Ναι. Σκέφτηκα πως μπορεί να ήταν λόγω της γυναίκας μου–»
Σταμάτησε. «Μα ήταν κάτι περισσότερο».
Κοίταξε ξανά την Γκουέντα, έντονα.
«Φοβόταν τον σύζυγό της; Ζήλευε εκείνος τους άλλους άν-
δρες γύρω της;»
«Δείχνετε να πιστεύετε το αντίθετο».
«Η ζήλια είναι πολύ αλλόκοτο πράγμα. Καμιά φορά μπορεί να
κρυφτεί και δεν την υποψιάζεται κανείς ποτέ». Τον έπιασε ένα
φευγαλέο, γοργό ρίγος. «Μα μπορεί να γίνει τρομακτική, πολύ
τρομακτική...»
«Θα ήθελα να μάθω και κάτι άλλο–» Η Γκουέντα σταμάτησε.
Στο δρομάκι είχε φτάσει ένα αυτοκίνητο. Ο ταγματάρχης Έρ-
σκιν είπε: «Η γυναίκα μου γύρισε από τα ψώνια».
Μέσα σε μια στιγμή έγινε άλλος άνθρωπος. Ο τόνος της φω-
νής του ήταν άνετος αλλά επίσημος, το πρόσωπό του ανέκφραστο.
Ένα ελαφρύ τρέμουλο πρόδιδε τη νευρικότητά του.
Η κυρία Έρσκιν έστριψε με δρασκελιές στη γωνία του σπιτιού.
Ο σύζυγός της την πλησίασε.
«Η κυρία Ριντ έχασε ένα δαχτυλίδι στον κήπο χθες», είπε.
«Αλήθεια;» απάντησε απότομα η κυρία Έρσκιν.
«Καλημέρα σας», είπε η Γκουέντα. «Ναι, ευτυχώς το βρήκα».
«Πολύ τυχερή σταθήκατε».
«Ναι, πράγματι. Θα ήταν πολύ κρίμα να το χάσω. Λοιπόν, εγώ
να πηγαίνω».
Η κυρία Έρσκιν δεν είπε τίποτα. «Θα σας συνοδεύσω στο αυ-
τοκίνητό σας», είπε ο ταγματάρχης Έρσκιν.
Άρχισε να ακολουθεί την Γκουέντα κατά μήκος της βεράντας.
Η φωνή της συζύγου του ακούστηκε διαπεραστική.
«Ρίτσαρντ. Ελπίζω να μη σε παρεξηγήσει η κυρία Ριντ, αλλά σε
ζητούν στο τηλέφωνο, είναι πολύ σημαντικό–»

29/5/2020 1:59:07
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 157 29/5/2020 1:59:07
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 157