Page 153 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 153

Πείτε μου για εκείνη, όμως. Δεν έχει... πεθάνει, έτσι δεν είναι;»
Ένα ψυχρό αεράκι ξεπήδησε ξαφνικά, κρύωσε τον λαιμό τους
και πέρασε.
«Δεν ξέρω αν έχει πεθάνει», είπε η Γκουέντα. «Δεν ξέρω τίπο-
τα για εκείνη. Σκέφτηκα πως ίσως ξέρατε εσείς».
Όταν ο Έρσκιν κούνησε το κεφάλι, η Γκουέντα συνέχισε: «Εκεί-
νο το καλοκαίρι έφυγε από το Ντίλμουθ, βλέπετε. Τελείως ξαφνικά,
ένα βράδυ. Χωρίς να το πει σε κανέναν. Και δεν επέστρεψε ποτέ».
«Και σκεφτήκατε πως εγώ μπορεί να είχα μάθει νέα της;»
«Ναι».
Ο Έρσκιν κούνησε το κεφάλι.
«Όχι. Ούτε λέξη. Μα δεν μπορεί, ο αδελφός της –ο γιατρός–
μένει στο Ντίλμουθ. Σίγουρα θα ξέρει. Ή μήπως έχει πεθάνει κι
αυτός;»
«Όχι, ζει. Μα ούτε αυτός ξέρει. Βλέπετε, νόμισαν όλοι ότι έφυ-
γε με κάποιον».
Ο Έρσκιν γύρισε το κεφάλι να την κοιτάξει. Βαθιά θλιμμένα
μάτια.
«Νόμισαν ότι έφυγε μαζί μου;»
«Τι να πω, ήταν πιθανό».
«Ήταν όντως πιθανό; Δε νομίζω. Δεν ήταν ποτέ έτσι. Ή μήπως
ήμασταν ανόητοι, ευσυνείδητοι ανόητοι, που αφήσαμε να πετάξει
η ευκαιρία μας στην ευτυχία;»
Η Γκουέντα δε μίλησε. Ο Έρσκιν γύρισε ξανά το κεφάλι και
την κοίταξε.
«Ίσως είναι καλύτερα να το μάθετε. Στην πραγματικότητα δεν
έχω να σας πω πολλά. Όμως δε θα ήθελα να παρεξηγήσετε την
Έλεν. Γνωριστήκαμε στο πλοίο για την Ινδία. Ένα από τα παιδιά εί-
χε αρρωστήσει, και η σύζυγός μου θα ακολουθούσε με το επόμε-
νο πλοίο. Η Έλεν πήγαινε να παντρευτεί έναν άνδρα στο Δασαρ-
χείο. Δεν τον αγαπούσε. Ήταν απλά ένας παλιός φίλος, καλός κι
ευγενικός, κι εκείνη ήθελε να ξεφύγει από το σπίτι στο οποίο δεν
ήταν ευτυχισμένη. Ερωτευτήκαμε».

29/5/2020 1:59:07
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 153 29/5/2020 1:59:07
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 153