Page 152 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

152 AGATHA CHRISTIE

χτυπούσε γρήγορα. Δεν έπρεπε να το πολυσκέφτεται. Έπρεπε να
κάνει το μεγάλο βήμα.
«Θέλω να σας ρωτήσω κάτι», είπε. «Μπορεί να σας φανεί τρο-
μερή αναίδεια εκ μέρους μου. Αλλά θέλω πολύ να μάθω – και πι-
θανότατα είστε ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να μου πει.
Πιστεύω ότι κάποτε ήσασταν ερωτευμένος με τη μητριά μου».
Εκείνος γύρισε προς το μέρος της ένα κατάπληκτο πρόσωπο.
«Με τη μητριά σας;»
«Ναι. Λεγόταν Έλεν Κένεντι. Αργότερα έγινε Έλεν Χάλιντεϊ».
«Μάλιστα». Ο άνδρας πλάι της σώπαινε. Τα μάτια του κοίτα-
ξαν πάνω από το γκαζόν, που ήταν λουσμένο στον ήλιο, χωρίς να
βλέπουν. Το τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλά του σιγόκαιγε. Όσο ήσυ-
χος κι αν ήταν, η Γκουέντα ένιωσε μια αναστάτωση μέσα σε εκεί-
νη την τεταμένη μορφή, το μπράτσο της οποίας άγγιζε το δικό της.
Σαν να απαντούσε σε κάποια ερώτηση που είχε θέσει στον εαυ-
τό του, ο Έρσκιν είπε: «Τα γράμματα, φαντάζομαι».
Η Γκουέντα δεν απάντησε.
«Δεν της έγραψα πολλά, δύο, ίσως τρία. Είπε ότι τα είχε κάψει,
μα οι γυναίκες δεν καίνε ποτέ τα γράμματα, έτσι δεν είναι; Κι έτσι
έφτασαν στα δικά σας χέρια. Και τώρα θέλετε να μάθετε».
«Θέλω να μάθω περισσότερα για εκείνη. Την... αγαπούσα πολύ.
Παρόλο που ήμουν τόσο μικρή τότε, κι εκείνη έφυγε».
«Έφυγε;»
«Δεν το ξέρατε;»
Τα μάτια του, ειλικρινή κι έκπληκτα, έπεσαν στα δικά της.
«Έχω να μάθω νέα της», είπε, «από... από εκείνο το καλοκαίρι
στο Ντίλμουθ».
«Επομένως δεν ξέρετε πού βρίσκεται τώρα;»
«Πού να το ξέρω; Πάνε χρόνια – χρόνια. Τελείωσαν όλα, πέρα-
σαν. Ξεχάστηκαν».
«Ξεχάστηκαν;»
Εκείνος χαμογέλασε μάλλον πικρά.
«Όχι, ίσως δεν ξεχάστηκαν... Είστε πολύ οξυδερκής, κυρία Ριντ.

29/5/2020 1:59:07
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 152 29/5/2020 1:59:07
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 152