Page 151 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 151

«Ναι, αρκετά μοχθηρή. Είδες ότι δε με άφησε στιγμή από τα
μάτια της;»
«Ελπίζω το σχέδιό μας να πάει καλά».

Το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή το επόμενο πρωί.
Ο Ζιλ, που ένιωθε μάλλον σαν ύποπτος ντετέκτιβ σε αγωγή
διαζυγίου, όπως το έθεσε, πήρε θέση σε ένα πλεονεκτικό σημείο
με θέα την μπροστινή πύλη του Άνσελ Μέινορ. Γύρω στις έντεκα
και μισή ανέφερε στην Γκουέντα ότι όλα είχαν πάει καλά. Η κυρία
Έρσκιν είχε φύγει με ένα μικρό Όστιν, οδεύοντας ξεκάθαρα προς
την αγορά της πόλης, γύρω στα πέντε χιλιόμετρα πιο μακριά. Το
πεδίο ήταν ελεύθερο.
Η Γκουέντα έφτασε με το αυτοκίνητο ως την εξώπορτα και
χτύπησε το κουδούνι. Ζήτησε την κυρία Έρσκιν και της είπαν ότι
απουσιάζει. Έπειτα ζήτησε τον ταγματάρχη Έρσκιν. Ο ταγματάρχης
Έρσκιν ήταν στον κήπο. Ίσιωσε τη ράχη από τις εργασίες του σε
ένα παρτέρι με λουλούδια όταν πλησίασε η Γκουέντα.
«Με συγχωρείτε για την ενόχληση», είπε εκείνη. «Όμως νομί-
ζω ότι χθες πρέπει να μου έπεσε κάπου εδώ ένα δαχτυλίδι. Θυ-
μάμαι πως το φορούσα όταν ήρθαμε για τσάι. Μου είναι λιγάκι
χαλαρό, αλλά δε θέλω να το χάσω, επειδή είναι το δαχτυλίδι των
αρραβώνων μου».
Το ψάξιμο ξεκίνησε σύντομα. Η Γκουέντα επανέλαβε τα βή-
ματα της προηγούμενης μέρας, προσπάθησε να θυμηθεί πού εί-
χε σταθεί και ποια λουλούδια είχε ακουμπήσει. Πολύ σύντομα το
δαχτυλίδι ήρθε στο φως κοντά σε μια μεγάλη συστάδα με δελφί-
νια. Η Γκουέντα έδειξε απέραντη ανακούφιση.
«Και τώρα, κυρία Ριντ, μπορώ να σας κεράσω κάτι; Μια μπίρα;
Ένα ποτήρι σέρι; Ή μήπως θα προτιμούσατε καφέ, ή κάτι τέτοιο;»
«Δε θέλω τίποτα, πραγματικά. Μόνο ένα τσιγάρο. Ευχαριστώ».
Κάθισε σε έναν πάγκο και ο Έρσκιν κάθισε πλάι της.
Κάπνισαν για μερικά λεπτά σιωπηλοί. Η καρδιά της Γκουέντα

29/5/2020 1:59:07
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 151
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 151 29/5/2020 1:59:07