Page 39 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 39

Η φωνή της ήταν σαστισμένη και θλιμμένη. Η μις Μαρπλ έβη-
ξε μαλακά.
«Αυτό σίγουρα είναι πολύ ωραίο νέο, έτσι δεν είναι;»
«Είναι; Τώρα που δεν είμαι σίγουρη αν τρελαίνομαι ή όχι; Αν
είμαι τρελή, δεν έπρεπε να παντρευτώ τον Ζιλ. Το σπίτι, και όλα
αυτά. Δεν μπορώ να ξαναπάω εκεί. Δεν ξέρω τι να κάνω».
Η μις Μαρπλ έφερε το χέρι στον καναπέ προσκαλώντας τη να
καθίσει.
«Μήπως να καθίσεις εδώ, κοντά μου, και να μου τα πεις όλα,
καλή μου;»
Η Γκουέντα δέχτηκε την πρόσκληση με ανακούφιση. Διηγή-
θηκε όλη την ιστορία σαν χείμαρρος, ξεκινώντας από την πρώτη
φορά που είδε το Χίλσαϊντ και περνώντας στα συμβάντα που αρ-
χικά την είχαν προβληματίσει και τώρα την ανησυχούσαν.
«Και μάλλον τρόμαξα», κατέληξε. «Και σκέφτηκα να ανέβω στο
Λονδίνο, να ξεφύγω από όλα αυτά. Μόνο που, βλέπετε, δεν κατά-
φερα να ξεφύγω. Με ακολούθησε. Χθες βράδυ–» Έκλεισε τα μά-
τια και ξεροκατάπιε αναπολώντας.
«Τι έγινε χθες βράδυ;» την παρότρυνε η μις Μαρπλ.
«Τολμώ να πω πως δε θα το πιστέψετε», είπε η Γκουέντα,
μιλώντας πολύ γρήγορα. «Θα με θεωρήσετε υστερική ή λοξή ή
κάτι τέτοιο. Συνέβη τελείως ξαφνικά, στο τέλος του έργου. Μου
είχε αρέσει πάρα πολύ. Δεν είχα σκεφτεί το σπίτι ούτε στιγμή. Κι
έπειτα ήρθε από το πουθενά, τη στιγμή που ο ηθοποιός είπε εκεί-
να τα λόγια–»
Επανέλαβε με χαμηλή, τρεμάμενη φωνή:
«Σκέπασε το πρόσωπό της. Θάμπωσαν τα μάτια μου, πέθα-
νε τόσο νέα...
»Βρέθηκα ξανά εκεί, στα σκαλιά, κοιτούσα το χολ πιο κάτω μέ-
σα από τα κάγκελα της σκάλας, και την είδα να κείτεται εκεί. Σωρια-
σμένη, νεκρή. Είχε ολόχρυσα μαλλιά και το πρόσωπό της ήταν...
ήταν μπλάβο! Ήταν νεκρή, την είχαν στραγγαλίσει, και κάποιος
·
έλεγε εκείνα τα λόγια με τον ίδιο φρικτό, χαιρέκακο τρόπο είδα

29/5/2020 1:58:38
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 39
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 39 29/5/2020 1:58:38