Page 116 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

116

เกิดเปนคนตอบ

“จําไดไหมครับ ตอนที่ผานหุบ ผมกับเสยเดินคุยอยูขางหลัง ตะโกนบอกนายวาเสือดํามัน
กระโดดผานไปทางดานหลัง ความจริงมันไมใชเสือดําหรอกครับ มันเปนเสือโครงใหญ แตผมยัง

ไมอยากจะบอกนายตอนนั้น เพราะสงสัยอยูวา มันอาจเปนไอกุด พอเดินมาอีกสักสองชั่วโมง

กอนที่พวกเราจะพบจงอาง ผมกับเสยก็เห็นมันหมอบดักดูขบวนเกวียนของพวกเราอยูริมจอมปลวก
ใหญ ขางตนไมลม มันหมอบเฉยโผลหัวมานิดเดียวเกือบจะมองไมเห็น เสยสงสัยยกปนขึ้น พอตอน

ยกปนนั่นแหละครับ มันจึงหลบแวบลงหวยลึกไป ผมกับเสยเขาไปตรวจรอย เห็นรอยตีนของมันที่

ย่ําไวตรงแองน้ําแฉะก็แนใจ นิ้วมันหายไปขางหนึ่ง พวกเราเคยแกะรอยมันไปกับนายหลายครั้ง

ทําไมถึงจะจํารอยมันไมได นี่แปลวามันจะตองยองตามพวกเรามาตลอดเวลา และไอที่เห็นกระโดด
ผานทางครั้งแรก ก็คือมันนั่นแหละ ไมใชคนละตัวแนๆ”

จอมพรานเมมริมฝปาก บุญคําก็บอกเสริมมาอีกวา

“สักเมื่อ 2 ทุมนี่ก็เหมือนกัน ผมสองไฟออกไปทางดานดงทึบโนน เจอตามันพอดี ยังไม

ทันจะขยับปนมันก็หลบ แลวเมื่อหยกๆ นี้เอง ควายมันเพิ่งสะบัดฮึดฮัด ดึงเชือกผิดปกติยังไงพิกล
ผมสองอีก เห็นแตตอนบั้นทายของมัน ลากหางยาวหายเขาไปในพงทางดานลําธารขางลาง ผมกับ

เกิดเลยตามกันออกไปดู ไมมีอะไรสงสัยอีกเลยครับนาน รอยของมันที่ย่ําน้ําในลําธารแลวเหยียบไว

บนโขดหินชัดเจนทีเดียว ตอนทีผมกับเกิดไปตรวจดู ยังมีน้ําหยดเปนทางอยูเลย เราลอกหนังเลียงผา
และพวกเครื่องในทิ้งเกลื่อนไวฝงโนนเขาไปตรวจดู ก็ไมเห็นวามันจะไปกิน มีแตรอยหมาปากับ

อีเห็น แสดงวามันไมไดเขาไปยุงกับของที่จะเปนอาหารของมันเลย”

รพินทรควาปนกับไฟฉายในทันที ผุดลุกขึ้นยืน ไมมีปญหา เขาเชื่อสายตาพรานของเขา
วามันคงไมคลาดเคลื่อนไปแน เพราะคนเหลานั้นก็ลวนเคยรวมติดตามรอย ‘เสือรายผีสิง’ ตัวนี้มา

กับเขาทั้งสิ้น

“เสยกับจันก็รูเรื่องแลวใชไหม?”
“ครับ”

“สองคนนั้นอยูที่ไหน?”

ยังไมทันจะขาดคํา พรานพื้นเมืองของเขาอีกสองคน ก็พากันเดินตรงเขามา แสดงวาไมมี

ใครหลับนอนกันเลย ทั้งๆ ที่เวลาตอนนี้เปนกําหนดยามผลัดเปลี่ยนของบุญคํากับเกิดเพียงสองคน
“ทําไมไมบอกใหรูตั้งแตตอนหัวค่ํา วาไอกุดมันยองตามเรามาตั้งแตบาย”

“พวกเราก็ไมคิดเหมือนกันครับวา มันจะตามเรามาถึงที่นี่ ทีแรกคิดวาอาจเปนการพบโดย

บังเอิญระหวางทาง เพิ่งจะมาแนใจเอาตอนที่เราพบรอยของมันเมื่อหยกๆ นี้เอง เปนการยืนยัน
ชัดเจนวาไมใชตัวอื่น”

บุญคําวา

“เมื่อครูใหญ ฉันไดยินเสียงคํารามมาจากดานลําธาร”

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)