Page 257 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 257

Dat steekt. Van de zaak-Dutroux ben ik letterlijk ziek geweest.
En in Kosovo, als je plotseling al die ante-mortemgegevens naast
elkaar gaat leggen en je het patroon ziet. Als je tot de constate-
ring komt dat twee generaties mannen koudweg zijn afgemaakt.
Als je ziet hoe mannen van jouw leeftijd door de knieën zijn ge-
schoten, met een nekschot zijn afgemaakt... Als je beseft wat daar
is gebeurd.

Eén keer heb ik de hele procedure van een post-mortemonder-
zoek moeten doen op iemand die nog in leven was. Het klinkt
vreemd, en het was ook heel erg vreemd. Het slachtoffer was
een dame die bij een brand vreselijk was verminkt. We hadden
geen enkel identiteitsgegeven. De vrouw leefde nog, maar ver-
keerde in kritieke toestand. Het was de eerste keer dat iemand
van het DVI voor een nog levende persoon een post-mortem-
formulier moest invullen, zonder interne autopsie weliswaar.
Alleen op die manier hadden we een kans dat we dit slachtoffer
snel een naam konden geven en familieleden die iemand mis-
ten, onmiddellijk naar de juiste persoon zouden kunnen leiden.
Zeker bij mensen die zo vreselijk verminkt zijn, of die door hun
verwondingen volledig ingezwachteld zijn is het niet altijd een-
voudig voor de familieleden om hun geliefde te herkennen. Er
zijn in het buitenland voorbeelden genoeg van families die soms
wekenlang hebben zitten waken bij een slachtoffer om dan
plotseling te constateren dat ze bij de verkeerde persoon had-
den gezeten. Dit soort vergissingen kan niemand zich veroor-
loven.

Soms vragen mensen me hoe ik het kan volhouden. Ik heb er
geen probleem mee. De doden boezemen me geen angst in. Toch
ben ik een erg gevoelige man, ik kan geen enkel levend wezen
zien lijden. Ik zou geen goede verpleger kunnen zijn. Ooit moest
ik met een van de kinderen mee naar het ziekenhuis voor een

257