Page 253 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 253

Charleroi gevonden. Meer dan beenderen bleef er niet van over.
Die beenderen gingen uiteindelijk in een doos, richting parket
Charleroi. De onderzoeksrechter, een dame, had haar beste dag
niet. Ze zag ons afkomen met een gesloten kartonnen doos. Met
een vinger in de richting van de doos wijzend vroeg ze nogal hoog-
hartig wat er in die doos stak. ‘Dat zijn de beenderen van die per-
soon. Sla maar een kruis!’ zei een van onze medewerkers. Waar-
op de vrouw een paar tinten bleker uitsloeg en zonder nadenken
snel een kruisteken maakte.

Het gebeurt trouwens wel meer dat wij beenderen zelf moeten
meenemen. Onze families zijn dat al gewend. Mijn vrouw weet
alvast dat ze de hond niet in de garage mag laten als ik een kar-
tonnen doos in de auto heb staan. Het is onmogelijk en toch
mag ik er niet aan denken dat die loebas in de auto zou geraken.

Na de tsunami was een van onze grootste zorgen de bewaring
van de lichamen. Het was er erg warm en de enige manier om de
lichamen zo lang en zo goed mogelijk voor identificatie te bewa-
ren, waren koelcellen. Gelukkig werden die heel snel geleverd.
Maar we hadden er te weinig en de lichamen moesten op elkaar
gelegd worden. Misschien was het daardoor dat een van de me-
dewerkers zonder er aandacht voor te hebben de deur van de
koelcel dichttrok en niet zag dat zijn collega zich nog in de koel-
container bevond. Gelukkig was het in het midden van de dag.
Een tijdje later kon een andere medewerker die ook in de koelcel
moest zijn, de opgesloten man bevrijden. Stel je voor dat dit ’s
avonds was gebeurd...

Nog tijdens de tsunami hebben we trouwens meegemaakt dat
een van de koelcellen het liet afweten. Of beter: hij werkte zo-
danig op volle toeren dat de lijken in een minumum van tijd
bevroren waren. We hebben de lichamen toen uit de container

253