Page 249 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 249

bij zich en het lichaam lag al maanden tussen het groen en was
eigenlijk niets meer dan wat beenderen en een schedel. Maar we
hadden een T-shirt: een blauwwit gestreept T-shirt. We hebben
het kledingstuk gewassen en pas na het wassen vonden we een
piepklein labeltje. Zo zijn we verder gaan zoeken. Bleek dat er
van dat merk maar vijf exemplaren in ons land waren verkocht
en dat die vijf allemaal met een kredietkaart waren betaald. Vier
van de vijf kopers hebben we levend en wel kunnen terugvin-
den. De vijfde niet. Die vijfde was ons slachtoffer.
Het mag vreemd klinken, maar in het hele multiculturele
vraagstuk is er iets waarmee wij rekening moeten houden en wat
vroeger voor ons bijna ondenkbaar was. De Vlaamse vrouw weet
vrij precies wat haar man in zijn kleerkast heeft, wat hij aandoet
en wat hij in ieder geval doet. Ze kan je vertellen dat hij naar de
tandarts is geweest, dat hij een moedervlekje heeft laten weg-
halen... Dit is een soort discretie die Mahrebijnse mannen niet
altijd met hun vrouw delen. De vrouwen weten heel weinig van
hun man, zeker als het om gezondheidsaspecten zoals tandarts-
of artsenbezoek gaat.

Een job vol verrassingen
De politie had een tip gekregen dat er ergens, onder de vloer van
een kelder, een lichaam lag begraven. Wij gingen er, met een
mandaat van de onderzoeksrechter tot graven, naartoe. De vrouw
des huizes deed open. De dame was verbijsterd – hoe zou je zelf
zijn als iemand je plotseling vertelde dat je kelder eigenlijk een
begraafplaats was? – maar ze liet ons gewoon onze gang gaan.
We groeven en groeven en de dame bleef de werkzaamheden met
aandachtige nieuwsgierigheid volgen. Wat we eigenlijk niet echt
hadden verwacht, gebeurde. We vonden inderdaad een lijk. We
identificeerden het en het was de taak van de politie om de dader
van dit misdrijf te vinden. Lang duurde het niet voor de moor-
denaar werd opgepakt. De dame die ons zo vriendelijk had bij-

249