Page 250 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 250

gestaan, werd uiteindelijk aangehouden en veroordeeld voor de
moord op haar partner.

Waar we het voor doen
Wij werken met doden, maar we doen dat voor de levenden.
Voor de levende familieleden en, als het om criminele feiten gaat,
voor de slachtoffers en de families van de slachtoffers. Zo werden
we ook naar Congo gestuurd. Meer dan veertig jaar geleden was
daar een Belgische militair gesneuveld. De man zou daar begra-
ven liggen. ‘Zou’, want eigenlijk wisten we wel waar we konden
beginnen met zoeken, maar niet waar die zoektocht zou eindi-
gen. We vertrokken naar Congo en liepen het hele kerkhof af.
Wonder boven wonder vonden we een stuk grafsteen met zijn
naam en de datum van overlijden. We hebben die persoon ge-
identificeerd en zijn stoffelijke resten zijn naar België overge-
bracht. Op eigen initiatief hebben we ook dat stuk grafsteen met
zijn naam en overlijdensdatum overgebracht. Thuis, in onze
vrije tijd, hebben we hem opgepoetst en ook aan de familie over-
handigd. Later zijn we hier op het kerkhof eens gaan kijken. De
man was bijgezet in het graf van zijn ondertussen ook al over-
leden echtgenote. Maar van de kinderen krijgen we nog altijd
mailtjes. Gewone verhalen uit hun gewone leven. Op de een of
andere manier hebben die mensen een band met ons en willen
ze die, via kleine berichtjes, bestendigen.

Net zoals bij de Taromramp in Roemenië. Een moeder was daar
haar zoon, schoondochter en kleinkind verloren. Het heeft rela-
tief lang geduurd voor we hen konden identificeren, maar uit-
eindelijk is dat wel gelukt. Jaren hebben we nog contact gehad
met die familie. Ze stuurde ons kleine berichtjes, informeerde
naar ons... Voor nabestaanden zijn wij meestal de laatsten die
hun familieleden hebben gezien, in welke toestand ook.

250