Page 247 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 247

niet gekregen, maar ze waren wel in een toestand waarin ik ze
zonder al te veel schaamte aan de familie kon tonen. Voor een
van de melders gaf de gele pull van de dame onmiddellijk zeker-
heid. Haar oma had die voor haar moeder gebreid. Zo was de
zaak in mijn ogen rond.

Blij met elke herinnering
Lichamen ontbinden, voorwerpen doen dat veel minder snel.
Soms leiden voorwerpen tot een identificatie, soms ook niet.
Maar wat er ook van zij, zodra de voorwerpen zijn gevonden,
horen ze opnieuw naar de familie te gaan. De tijd waarin die fa-
milies een plastic tasje met de spullen van hun geliefde – soms
nog bebloed en al – in de handen kregen gedrukt, is gelukkig
voorbij. Wij proberen alleszins om alle spulletjes in een aan-
vaardbare toestand te krijgen. Soms levert dat discussies op. Zo
werden wij gevraagd om een man te identificeren die in een
brand was gebleven. Van de man zelf was niet veel meer over: al-
leen een hoopje as, wat tandkronen en een door de hitte ver-
vormde bril. Die bril moest voor de familie wel erg confronte-
rend zijn. Toch hebben we hem, vervormd zoals hij was, aan de
familie teruggegeven. Voor hen was dit belangrijk.

Zo zijn er meer voorbeelden. Een voorbijganger vond ooit een
man die maanden eerder was verdwenen en die kennelijk zelf-
moord had gepleegd. Onder het lichaam lag een sleutel. In de
zoektocht naar de identificatie van die man, hebben we die sleu-
tel goed kunnen gebruiken. Hij paste immers op de deur van een
van onze vermiste personen. De man werd begraven; de sleutel
ging naar de familie. Toen ik een paar maanden later bij die men-
sen passeerde, hadden ze de sleutel ingekaderd en in de gang ge-
hangen.
In een andere zaak hebben we een verkoolde man kunnen
herkennen door de gesp van zijn riem. Ook ringen vinden we

247