Page 246 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 246

Soms hebben we alleen wat haren of een min of meer herken-
bare hand die toonbaar is. Voor ouders is dat vaak voldoende.

Een auto had jarenlang in het water gelegen toen hij werd ont-
dekt. Duikers hadden gezien dat er nog altijd twee mensen in za-
ten. Alle kranten berichtten erover en de families van de slacht-
offers – een vrouw en een man die al zo lang vermist waren –
waren naar het kanaal gekomen. Bij de berging van het voertuig,
dat horizontaal werd gelicht om zo weinig mogelijk sporen te
verwijderen, stond de procureur samen met ons aan de kant te
kijken. Achter ons stonden de twee families, als door een on-
zichtbaar hekken van elkaar gescheiden. De auto kwam uit het
water, een flard van een van de inzittenden was merkbaar. De
werken werden even stopgezet. Beide families wilden de auto
zien mét de inzittende, of toch wat ervan overbleef. Het was hal-
lucinant. De auto, horizontaal en half uit het water, en op de
oever de twee families.

Kleine wasjes, grote wasjes
Wie bij het DVI komt werken, moet van alle markten thuis zijn.
Een van de herkenningspunten voor families zijn de kleding-
stukken. Maar die hebben vaak de natuurelementen over zich
heen gekregen. In die staat kun je mensen niet met kleren van
een vermiste confronteren. Zo herinner ik mij het lichaam van
de dame die in het Schipdonkkanaal werd teruggevonden. Ter-
wijl de experts bezig waren met de gezichtsreconstructie pro-
beerden wij de kleren te fatsoeneren. Nadat het gereconstrueer-
de hoofd in de kranten en op de televisie was geweest, kwamen
vijf aanvaardbare tips binnen. Het zou voor ons nuttig zijn als
we die vijf melders de kleren van de overleden vrouw konden to-
nen. Ik nam de kleren dus mee naar huis, zette een wastonnetje
in de tuin (binnen was de geur niet te harden) en begon een was-
beurt om ‘u’ tegen te zeggen. Helemaal schoon heb ik de kleren

246