Page 273 - Publicationa15
P. 273
การกระท�าทางนิติบัญญัติในระบอบประชาธิปไตย 265
แม้ในกรณีสภำผู้แทนรำษฎรกับวุฒิสภำก็เช่นกัน มำตรำ 148 ก�ำหนดว่ำ
“ร่ำงพระรำชบัญญัติที่ถูกวุฒิสภำยับยั้ง สภำผู้แทนรำษฎรจะหยิบขึ้นพิจำรณำ
ได้ใหม่ก็ต่อเมื่อร้อยแปดสิบวันได้ล่วงพ้นไปแล้ว นับแต่วันที่วุฒิสภำส่งร่ำง
พระรำชบัญญัตินั้นคืนไปยังสภำผู้แทนรำษฎร ในกรณีเช่นว่ำนี้ ถ้ำสภำผู้แทน
รำษฎรลงมติยืนยันร่ำงเดิม หรือร่ำงที่คณะกรรมำธิกำรร่วมกันพิจำรณำด้วย
คะแนนเสียงมำกกว่ำกึ่งหนึ่งของจ�ำนวนสมำชิกทั้งหมดเท่ำที่มีอยู่ของสมำชิก
สภำผู้แทนรำษฎรแล้วให้ถือว่ำร่ำงพระรำชบัญญัตินั้นเป็นอันได้รับควำม
เห็นชอบของรัฐสภำ และให้ด�ำเนินกำรต่อไปตำมมำตรำ 150 ”
ดังนั้นหำกกรณีเป็นเรื่องที่ร่ำงกฎหมำยผ่ำนสภำผู้แทนรำษฎรไปที่วุฒิสภำ
และวุฒิสภำแก้ไขร่ำงกฎหมำยนั้นแล้วส่งกลับมำที่สภำผู้แทนรำษฎร แต่สภำ
ผู้แทนรำษฎรไม่เห็นชอบด้วยกับร่ำงของคณะกรรมำธิกำรร่วม และลงมติ
ยืนยันร่ำงพระรำชบัญญัติทั้งสองซึ่งเป็นร่ำงเดิมของสภำผู้แทนรำษฎร และ
ในวันเดียวกันนั้นก็ลงมติด้วยคะแนนเสียงข้ำงมำกให้เพิ่มบทบัญญัติ มำตรำ 3 ทวิ
ซึ่งภำยหลังปรับปรุงแล้วกลำยเป็นมำตรำ 4 เพื่อระบุบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ
ที่ให้อ�ำนำจในกำรตรำกฎหมำยจ�ำกัดสิทธิเสรีภำพของบุคคลที่รัฐธรรมนูญ
รับรองไว้ตำมมำตรำ 29 วรรคสองด้วยนั้น เป็นบทบัญญัติที่เพิ่มขึ้นโดยยังไม่ผ่ำน
กำรพิจำรณำจำกสภำ จึงถือไม่ได้ว่ำร่ำงพระรำชบัญญัตินั้นได้รับควำมเห็นชอบ
จำกรัฐสภำ จึงเป็นกำรตรำกฎหมำยที่ไม่ถูกต้องตำมรัฐธรรมนูญร่ำงพระรำช
บัญญัติทั้งสองจึงตกไปทั้งสองฉบับ
แม้จะมีค�ำกล่ำวอันแสดงให้เห็นถึงหลักแห่งควำมยิ่งใหญ่สูงสุดของรัฐสภำ
ว่ำ “รัฐสภำสำมำรถตรำกฎหมำยหรือไม่ตรำกฎหมำยใดๆ ก็ได้ ไม่มีรัฐสภำใดที่
สำมำรถผูกพันรัฐสภำที่มำทีหลังได้ มิฉะนั้นควำมยิ่งใหญ่สูงสุดของรัฐสภำ
ที่มำทีหลังจะถูกจ�ำกัดลง ไม่มีกฎหมำยใดที่รัฐสภำไม่สำมำรถยกเลิกได้ และ
รัฐสภำสำมำรถลบล้ำงคำพิพำกษำของศำลได้หำกจ�ำเป็นโดยมีผลย้อนหลังได้”
ก็ตำม แต่เมื่อรัฐสภำก่อก�ำเนิดมำจำกบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ และกำรกระท�ำ
ทำงนิติบัญญัติของรัฐสภำต้องตกอยู่ภำยใต้บังคับของรัฐธรรมนูญ ซึ่งเป็น
กฎหมำยสูงสุดแล้ว หลักควำมยิ่งใหญ่สูงสุดนั้นก็คือรัฐธรรมนูญ หำใช่รัฐสภำไม่
_17-0315(250-268)12.indd 265 4/27/60 BE 11:57 AM
