Page 272 - Publicationa15

264 สถาพร เกียรติภิญโญ

ง. การจ�ากัดสิทธิและเสรีภาพต้องมีผลเป็นการทั่วไปและไม่มุ่งหมาย

ให้ใช้บังคับแก่กรณีใดกรณีหนึ่ง หรือแก่บุคคลใดบุคคลหนึ่งเป็นการเจาะจง
หลักกำรจ�ำกัดสิทธิและเสรีภำพต้องมีผลเป็นกำรทั่วไปและไม่มุ่งหมำย
ให้ใช้บังคับแก่กรณีใดกรณีหนึ่งหรือแก่บุคคลใดบุคคลหนึ่งเป็นกำรเจำะจง
ตำมรัฐธรรมนูญ มำตรำ 29 วรรคสองนั้น เพื่อคุ้มครองมิให้มีกำรใช้อ�ำนำจ

ของฝ่ำยนิติบัญญัติในกำรจ�ำกัดสิทธิและเสรีภำพของบุคคลใดบุคคลหนึ่งโดย
ผ่ำนทำงกระบวนกำรตรำกฎหมำย และเพื่อป้องกันมิให้มีกำรเลือกปฏิบัติ
โดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลใดบุคคลหนึ่งอันขัดต่อหลักควำมเสมอภำคที่รับรอง
และคุ้มครองไว้ในมำตรำ 30 ของรัฐธรรมนูญ

จ. การจ�ากัดสิทธิและเสรีภาพต้องระบุบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญที่
ให้อ�านาจในการตรากฎหมายนั้น
กฎหมำยฉบับใดตรำขึ้นโดยมิได้ระบุบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญที่
ให้อ�ำนำจในกำรตรำกฎหมำยนั้นตำมมำตรำ 29 วรรคสอง ย่อมถือว่ำกฎหมำย

ฉบับนั้นตรำขึ้นโดยไม่ถูกต้องตำมบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ ซึ่งอำจถูก
ศำลรัฐธรรมนูญตรวจสอบควำมชอบด้วยรัฐธรรมนูญของกระบวนกำร
ตรำกฎหมำยนั้นได้ หำกศำลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่ำกฎหมำยฉบับนั้นตรำขึ้น
โดยไม่ถูกต้องตำมบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ มำตรำ 29 วรรคสอง ก็มีผลให้

กฎหมำยนั้นเป็นอันตกไปทั้งฉบับ แต่ทั้งนี้จะต้องเสนอเรื่องไปให้ศำลรัฐธรรมนูญ
พิจำรณำวินิจฉัยก่อนที่จะประกำศใช้กฎหมำยฉบับดังกล่ำวตำม มำตรำ 141
และมำตรำ 154 เท่ำนั้น หำกกฎหมำยดังกล่ำวได้ประกำศใช้บังคับไปแล้ว
ย่อมไม่อำจหยิบยกประเด็นที่กฎหมำยฉบับนั้นตรำขึ้นโดยมิได้ระบุบทบัญญัติ

แห่งรัฐธรรมนูญที่ให้อำนำจในกำรตรำกฎหมำยเพื่อให้ศำลรัฐธรรมนูญพิจำรณำ
วินิจฉัยตำม มำตรำ 211 และมำตรำ 245 (1) และมำตรำ 257 วรรคหนึ่ง (2)
ได้อีก
3. กระบวนการตรากฎหมายของรัฐสภาต้องชอบด้วยรัฐธรรมนูญ

กำรกระท�ำทำงนิติบัญญัติคือ กระบวนกำรที่ใช้ในกำรตรำกฎหมำยนั้น
ต้องชอบด้วยรัฐธรรมนูญ ทั้งนี้รัฐธรรมนูญก�ำหนดกระบวนกำรนิติบัญญัติใน
กำรตรำกฎหมำยเอำไว้เป็นขั้นตอน หำกข้ำมขั้นตอนจะมีปัญหำทำงกฎหมำย

_17-0315(250-268)12.indd 264 4/27/60 BE 11:57 AM