Page 180 - Gramatyka francuska Grevisse wersja pełna bez hasła mcourser
P. 180

3   Części


                          mowy


                     3.  W inwersji przed zaimkami osobowymi il, elle, on, jeśli forma czasownika jest zakończona na -e bądź
                       -a, między czasownikiem a zaimkiem występuje, oddzielona łącznikami, spółgłoska eufoniczna¹ t:
                              Chante-t-il ? Ira-t-elle ? Viendra-t-on ?

               346  Czasownik AIMER odmieniany w formie pytającej

                      Indicatif :
                      Présent :         Aimé-je ? aimes-tu, …  lub :  Est-ce que j’aime ?
                      Imparfait :       Aimais-je ?            Est ce que j’aimais ?
                      Passé simple :    Aimai-je ?             Est-ce que j’aimai ?
                      Futur simple :    Aimerai-je ?           Est-ce que j’aimerai ?
                      Passé composé :   Ai-je aimé ?           Est-ce que j’ai aimé ?
                      Plus-que-parfait :   Avais-je aimé ?      Est-ce que j’avais aimé ?
                      Passé antér. :    Eus-je aimé ?          Est-ce que j’eus aimé ?
                      Futur antér. :    Aurai-je aimé ?        Est-ce que j’aurai aimé ?
                      Conditionnel :
                      Présent :         Aimerais-je ?     lub :  Est-ce que j’aimerais ?
                      Passé :           Aurais-je aimé ?       Est-ce que j’aurais aimé
                                        Eussé-je aimé ?        (… j’eusse aimé) ?


                     2.   Odmiana czasowników nieregularnych i ułomnych

                          La conjugaison des verbes irréguliers et défectifs

               347  a)    Czasowniki nieregularne Les verbes irréguliers

                     Czasownikami nieregularnymi nazywamy:
                      o
                     1   Te, których temat pozostaje niezmienny, niezależnie od czasu, natomiast końcówki
                       mają formy nietypowe dla danej końcówki bezokolicznika, np.:
                                         2
                              Cueill-ir. Ind. pr.  Je cueill-e (jak j’aim-e).
                     2  Te, których temat zmienia się w zależności od czasu, np. tenir:
                      o
                       a)  Temat tien-:  Ind. pr.:   Je tiens, tu tiens, il tient, ils tiennent.
                                      Impér.:      Tiens.
                                      Subj. pr.:     Que je tienne, que tu tiennes, qu’il tienne,
                                                   qu’ils tiennent.

                       b) Temat ten-:   Ind. pr.:   Nous tenons, vous tenez.
                                      Imparf.:     Je tenais, tu tenais itd.
                                      Impér.:      Tenons, tenez.
                                      Subj. pr.:   Que nous tenions, que vous teniez.
                                      Part. pr.:   Tenant.
                                      Part. pas.:   Tenu.
                       c)  Temat tiend- :  Fut. :   Je tiendrai, tu tiendras itd.
                                      Cond. pr. :   Je tiendrais, tu tiendrais itd.
                     1.  Tj. ułatwiająca wymowę; według historyków języka pojawienie w tego typu formach czasownikowych
                       spółgłoski t jest wynikiem swoistego upodobnienia się do form: dit‑il, sort‑il, aimait‑il.
                     2.  Wykaz skrótów znajduje się na s. 313. (przyp. tłum.)
                180
   175   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185