Page 42 - Gramatyka francuska Grevisse wersja pełna bez hasła mcourser

2 Części

składowe zdania

2. W języku francuskim, podobnie jak w polskim, podmiot nie występuje w trybie rozkazującym:
Venez ici !

o
3. Bezokoliczniki i imiesłowy mogą również mieć podmiot (§ 461, 4 i § 382):
Il entend un enfant crier. (J. de La Fontaine)
La chance aidant, nous réussirons.
La pierre ôtée, on vit le dedans de la tombe. (V. Hugo)

c) Podmiot pozorny. Podmiot rzeczywisty Sujet apparent. Sujet réel

44 W formach nieosobowych czasowników służących do opisu zjawisk przyrodniczych,
takich jak: il pleut, il neige, il gèle, il tonne itp., zaimek nieosobowy il, czyli podmiot
pozorny, jest zwykłym znakiem graficznym, określającym nieosobową formę czasow-
nika, nie oznacza rzeczywistej osoby, ani też przedmiotu wykonującego czynność.
Nieosobowe formy czasowników il faut, il y a oraz czasowniki używane w formie nie-
osobowej mają, oprócz podmiotu pozornego il, podmiot rzeczywisty, odpowiadający
na pytanie qu’est-ce qui ? (co?) lub qui est-ce qui ? (kto?):
Il faut du courage (= du courage est nécessaire; qu’est‑ce qui est nécessaire ? Du courage
= podmiot rzeczywisty).
Il manque un élève (qui est‑ce qui manque ? Un élève = podmiot rzeczywisty).
Il convient de partir (qu’est‑ce qui convient ? De partir = podmiot rzeczywisty).
Il importe qu’on réussisse (qu’est‑ce qui importe ? Qu’on réussisse = podmiot rzeczywisty).
Il faut du courage Il manque un élève

d) Miejsce podmiotu w zdaniu La place du sujet

45 Przed orzeczeniem
Z reguły podmiot umieszczamy przed orzeczeniem:
Notre défiance justifie la tromperie d’autrui. (La Rochefoucauld)

Po orzeczeniu
1
Czasami stawiamy go po orzeczeniu , w szczególności:
o
1 W pytaniach niezależnych, gdy pytamy o czasownik i gdy podmiotem jest zaimek
osobowy bądź zaimek ce lub on:
Comprends-tu ?
Est-ce possible ?
Part-on ?
o
2 W pytaniach niezależnych, rozpoczynających się wyrazami pytającymi w funkcji
orzecznika lub dopełnienia bliższego:
Quel est cet enfant ?
Que dis-tu ?
Que pense ton frère de mon idée ?

1. W podręcznikach do nauki języka francuskiego zjawisko to nazywane jest zwykle inwersją prostą. (przyp. tłum.)

42