Page 91 - ภัมภีร์กศน.
P. 91
อย่างไรก็ตาม นิยามที่ยูเนสโกใช้ในการจัดทำรายงานสถิติการ
ไม่รู้หนังสือทั่วโลก ซึ่งประเทศต่างๆ ยอมรับและถือเป็นนิยามในการ
สำรวจสำมะโนประชากรระดับชาติได้ให้ไว้เพียงว่า “บุคคลที่รู้/ไม่รู้หนังสือ
ได้แก่ บุคคลที่สามารถ/ไม่สามารถอ่านและเขียนข้อความง่ายๆ เกี่ยวกับ
ชีวิตประจำวันของตน” นิยามนี้ เป็นมติของยูเนสโกในการประชุมใหญ่
เมื่อปี 1958 (UNESCO, 1958) ได้ยึดเป็นหลักต่อ ๆ มา
ประเทศต่างๆ มีการนิยามการรู้หนังสือ หรือไม่รู้หนังสือที่
สอดคล้องกับยูเนสโก อาจแตกต่างกันไปบ้างในรายละเอียดปลีกย่อย
เช่น
ประเทศแองโกลา บอสเนีย และเฮอร์เซโกวินา บารุนดี รวันดา
เซียราเลโอน ฯลฯ นิยามว่า
การรู้หนังสือ ได้แก่ “ความสามารถที่จะอ่านจดหมายหรือ
หนังสือพิมพ์ได้”
ประเทศอัลจีเรีย บาห์เรน บัลกาเรีย อียิปต์ ศรีลังกา ลาว
สหพันธ์รัสเซีย แทนซาเนีย เวียดนาม ฯลฯ ให้ความหมายเพิ่มเติมว่า การ
รู้หนังสือ คือ ความสามารถที่จะอ่านและเขียนประโยคง่ายๆ ได้
ประเทศอิสราเอล ให้ความหมายเพิ่มเติมเช่นเดียวกันว่า การ
รู้หนังสือหมายถึงผู้ที่ “เคยเข้าเรียนอย่างต่ำในโรงเรียนประถมศึกษา”
หรือ เคยเข้าเรียนในโรงเรียนและจบการศึกษาระดับหนึ่ง
ประเทศมาเลเซีย ให้ความหมายเพิ่มเติมเช่นเดียวกันโดยเน้นที่
“ประชากรอายุ 10 ปีขึ้นไป ซึ่งเคยเข้าเรียนในโรงเรียน”
ส่วนประเทศสิงคโปร์ การรู้หนังสือหมายถึง “ผู้ที่อาศัยอยู่ใน
เมือง เป็นผู้ซึ่งรู้หนังสืออย่างต่ำ 2,000 คำ และหมายถึงผู้ที่อาศัยอยู่ใน
ชนบท ซึ่งเป็นผู้รู้หนังสืออย่างต่ำ 1,500 คำ” และหมายถึงผู้ที่ “สามารถ
อ่านหนังสือพิมพ์ได้ด้วยความเข้าใจ 5
5 UNESCO. 2006. Education for All - Literacy for Life Global Monitoring Report
2006. Paris : UNESCO. (UNESCO Education Sector Position Paper, UNESCO,
Paris. 2004).
เอกสารสาระหลักการและแนวคิดประกอบการดำเนินงาน กศน. : คัมภีร์ กศน.
