Page 78 - วชาวทยาศาสตรทกษะโปรเเกรม_Neat (1)
P. 78
69
ทําให้ได้นํ้าเชื่อมเข้มข้นไม่เท่ากัน ดังนั้น สารละลายจึงมีจุดเดือดและ จุดหลอมเหลวไม่
คงที่ สารละลายมีองค์ประกอบอยู่ 2 ส่วน คือ ตัวทําละลาย (Solvent) และตัวละลาย
(Solute) การพิจารณาว่าสารใดเป็นตัวทําละลาย สารใดเป็นตัวละลาย มีเกณฑ์ในการ
กําหนดดังนี้
2.1 สารละลายที่เกิดจากสารต่างสถานะกันผสมกัน จะกําหนดให้สารที่มีสถานะ
เดียวกับ สารละลายเป็นตัวทําละลาย เช่น นํ้าตาลทรายเป็นของแข็ง นํ้าเป็นของเหลว
ละลายกันเป็นนํ้าเชื่อม มี สถานะเป็นของเหลว จึงถือว่านํ้าเป็นตัวทําละลายเพราะมี
สถานะเหมือนกับสารละลาย (นํ้าเชื่อม) ส่วน นํ้าตาลทรายเป็นของแข็งจึงถือว่าเป็นตัว
ละลาย
ตัวทําละลาย ตัวละลาย สารละลาย
รูปที่ 6.2 การเกิดสารละลายจากสารที่มีสถานะต่างกัน
2.2 สารละลายที่เกิดจากสารที่มีสถานะเดียวกันผสมกัน จะกําหนดให้สารที่มี
ปริมาณ มากกว่าจะเป็นตัวทําละลาย ส่วนสารที่มีปริมาณน้อยกว่าเป็นตัวละลาย เช่น
แอลกอฮอล์ฆ่าเชื่อ มีเอทานอล 70 % และนํ้า 30 % จึงถือว่าเอทานอลเป็นตัวทําละลาย
เพราะเอทานอลมีปริมาณมากกว่าน ส่วนนํ้าเป็นตัวละลาย เพราะมีปริมาณน้อยกว่า
1.3 สารเนื้อผสม (Heterogeneous Substance) หมายถึง สารที่มีเนื้อสาร
ตั้งแต่ 2 ชนิดขึ้นไป มาผสมกัน โดยลักษณะเนื้อของสารไม่ผสมกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน
สามารถมองเห็นความแตกต่างของ เนื้อสารที่เป็นองค์ประกอบได้ เมื่อนําสารแต่ละส่วน
ไปทดสอบจะแสดงสมบัติที่แตกต่างกัน เช่น นํ้าอบไทย ขมิ้นกับปูน พริกกับเกลือ นํ้า
โคลน นํ้าแป้ง คอนกรีต นํ้าจิ้ม แกงเลียง แกงเผ็ด เป็นต้น
