Page 5 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

nga Ti kërkoj të më mundësosh pendimin nga i cili nuk ka kthim, o Ti që i përmirëson
15
të mirët, o Ti që i udhëzon të humburit dhe o Ti që je Mëshiruesi më i madh.
Ky është një kapitull në të cilin janë transmetuar gjurmë të shumta nga Sahabët (r.a.),
disa Ensar (banorë të Medinës) të afërm të Abdullah Ibn Ruvahës thonin: O All-llah unë
te Ti kërkoj strehim nga ndonjë vepër e cila më poshtëron tek Abdullah Ibn Ruvaha. Ata
e thonin këtë pasi që kishte rënë shehid Abdullahu.
Këtu mjafton se muslimani i cili i viziton ata quhet vizitor dhe sikur ata të mos dinin për
të nuk do të quhej vizitor, sepse ai i cili vizitohet nëse nuk dinë për atë që e viziton nuk
është e saktë të thuhet: E vizitoi. E kjo është diçka e logjikshme te të gjithë popujt. E
njejta gjë mund të thuhet edhe për përshëndetjen me selam, sepse përshëndetja e atyre
që nuk dinë për atë që i përshëndetë është çështje e pamundur, bazuar në këtë I Dërguari
(s.a.v.s.) e mësoi ummetin e tij që kur t’i vizitojnë varret të thonë: Paqja e All-llahut
qoftë me ju o banorë besimtarë dhe muslimanë, edhe ne me ju do të bashkohemi, All-
llahu i mëshiroftë të parët dhe të fundit tanë dhe tuaj dhe nga All-llahu kërkojmë
16
shpëtim për ne dhe për ju.
Përshëndetja e tillë, ai të folurit me ta dhe thirrja janë çështje që i bëhen atij që është
prezent, i cili kupton dhe dëgjon, ata përgjigjen edhe pse këtë nuk e dëgjon muslimani
dhe kur njeriu falet afër tyre ata e shohin, dinë për namazin e tij dhe ia kanë lakminë.
Jezid Ibn Haruni tha: Na tregoi Sulejman Et-Tejmiu nga Ebu Uthman El-Hindiu se Ibn
Sasi doli një ditë në një xhenaze me tesha të holla derisa përfundoi te një varr, tha: I fala
dy reqate pastaj u mbështeta në të dhe pasha All-llahun zemra ime ishte e zgjuar kur
dëgjova një zë nga varri: Largohu nga unë dhe mos më dëmto sepse ju jeni njerëz që
punoni e nuk dini, kurse ne jemi njerëz të cilët dimë por nuk punojmë dhe sikur unë t’i
kem dy reqate sikur tuat do të ishin më të dashura për mua se kjo e kjo. Pra, ky diti për
17
mbështetjen e këtij njeriu në varr dhe për namazin e tij.
Ibn Ebud-Dun’ja tha: Më tregoi El-Husejn Ibn Ali El-Axheliu, na tregoi Muhammed
Ibn Es-Salti, na tregoi Ismail Ibn Ijjashi nga Thabit Ibn Sulejmi, na tregoi Ebu Kilabe i
cili tha: Isha duke shkuar prej Shamit në Basre dhe u ndala në një vend pasi që arriti
mbrëmja ku u pastrova dhe i fala dy reqate, pastaj e vendosa kokën time mbi një varr
dhe fjeta, pastaj u zgjova dhe në atë moment pronari i varrit më ankohej duke më thënë:
Më ke dëmtuar që prej mbrëmë, pastaj tha: Ju punoni por nuk dini kurse ne dimë por
nuk kemi mundësi të punojmë, e më pastaj tha: Dy reqate të cilat ti i fale janë më të
mira se krejt bota dhe çka ka në të dhe pastaj tha: All-llahu i shpërbleftë banorët e
dun’jas me çdo të mirë, përcillu atyre nga ne selamin sepse na vie neve në pamje të
18
dritës nga lutjet e tyre sa malet.
Më tregoi El-Husejn El-Axheli, më tregoi Abdullah Ibn Numejri, na tregoi Malik Ibn
Meguli nga Mensuri nga Zejd Ibn Vehbi i cili tha: Dola në El-Xhubbane dhe u ula aty
ku më erdhë një njeri i cili e rrafshoi një varr pastaj erdhë dhe u ulë tek unë. I thashë: I
kujtë është ky varr? Tha: I një vallut tim. I thashë: I një vëllaut tënd? Më tha: Vëlla i imi
në fe, e pashë në ëndërr dhe thashë nëse jetove el-hamdu lil-lahi rabbil-alemin
(falënderimi i takon All-llahut Zotit të botëve). Tha: Unë e kam thënë atë dhe sikur të

15 Zingjiri është shumë I dobët. Aty gjindet Halid Ibn Amr Ibn Muhammed Ibn Abdullah Ibn Seid
Ibnul-As El-Emeviu, Ebu Seid El-Kufiu, të cilin Ibn Muini e cilësoi si gënjeshtar, kurse Salih Xhezere
dhe të tjerët thanë se shpif hadithe, (Takrib, 1/216/60).
16
E transmetoi Muslimi në (Et-Tahare, 39), Ebu Davudi (3237), Ibn Maxhe (1546), Ahmedi në (El-
Musned, 2/300, 375, 408), El-Bejhekiu në (El-Kubra, 3/411, 7/300), Ibn Es-Sunniju në (Amelul-Jevmi
vel-Lejle, 583).
17 Zingjiri I tij është I saktë. Transmetuesit e tij janë të besueshëm.
18
Zingjiri është I dobët. Aty është Ismail Ibn Gajjashi Ibn Sulejm El-Ansiju, Ebu Atebete El-Himsiu, I
besueshëm në transmetimin e tij nga banorët e qytetit të tij, I përzier nga të tjerët, vdiç në vitin 81 apo 82
pasi që kishte kaluar 90 vite, (Takrib, 1/73/541).