Page 9 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

En-Nakidi i cili tha: E dëgjova El-Hasen Ibnul-Xhereviun i cili tha: Kalova pranë varrit
të një motres time të cilës i këndova kaptinën Tebareke (El-Mulk) dobia e të cilës është
e njohur, pastaj më erdhë një njeri dhe më tha: E pashë motrën tënde në ëndërr duke më
thënë: All-llahu e shpërbleftë me të mirë Ebu Aliun sepse pata dobi nga ajo që më
këndoi.
Më tregoi El-Hasen Ibnul-Hejthemi i cili tha: E dëgjova Ebu Bekr Ibnul-Atresh Ibn
Bint Ebi Nasr Ibnut-Temmar i cili tha: Një njeri vinte te varri i nënës së tij në ditën e
xhuma dhe e këndonte aty suren Jasin, në disa ditë të tij erdhë dhe e këndoi suren Jasin
pastaj tha: O All-llah, nëse i ke ndarë kësaj sure sevap, ndaje atë në banorët e këtyre
varrezave. Kur arriti Xhumaja tjetër erdhë një grua dhe tha: A ti je filani i biri i filanes?
Tha: Po. Atëherë ajo tha: Mua më vdeku një vajzë e imja të cilën e pashë në ëndërr të
ulur në buzë të varrit të saj dhe i thashë: Çfarë të bëri të ulesh këtu? Më tha: Filani i biri
i filanes erdhë te varri i nënës së tij, e këndoi suren Jasin dhe ia dhuroi sevapin e saj
banorëve të varreve, kështu që na goditi aroma e saj, apo na u falën gjynahet, apo diçka
të ngjashme.
Te Nesaiu dhe te të tjerët transmetohet në hadithin e Makil Ibn Jesar El-Muznit se i
24
Dërguari (s.a.v.s.) tha: “Këndone suren Jasin te të vdekurit tuaj” . Me këtë mund të
jetë për qëllim këndimi i saj kur njeriu është duke vdekur, sikurse thënia e tij (s.a.v.s.):
25
“Shqiptonjau të vdekurve tuaj (atyre që janë duke vdekur) La ilahe il-lAll-llah” ,
poashtu mund të jetë për qëllim këndimi i saj te varri, kurse mendimi i parë është më i
qartë për disa aspekte:
1- Kjo thënie e tij (s.a.v.s.) është e ngjashme me thënien: Shqiptonjau të
vdekurve tuaj La ilahe il-lAll-llah.
2- Dobia e atij që është duke vdekur me këtë sure, meqë në të përmendët Tevhidi
(njëshmëria e All-llahut), vendkthimi, përgëzimi me Xhennet për monoteistët
dhe lakmia e atij që vdiç duke thënë: “Atij i është thënë: “Hyn në Xhennet!” E
ai tha: “Ah, sikur ta dinte populli im. Për atë se më fali Zoti im dhe më bëri prej
të nderuarve!” /Jasin : 26-27/. E me këtë gëzohet shpirti kështu që e dëshiron
takimin me All-llahun dhe Ai e dëshiron takimin me të sepse kjo sure është
zemra e Kur’anit dhe ajo ka veçanti të çuditshme kur këndohet pranë atij që
është duke dhënë shpirt.
Ebul-Ferexh Ibnul-Xhevziu përmendi duke thënë: Ishim tek imami ynë Ebul-
Vakt Abdul-Evvel kur ai ishte duke dhënë shpirt, momenti i fundit i yni me të
ishte kur ai shikoi në qiell, buzëqeshi dhe tha: “Ah, sikur ta dinte populli im. Për
atë se më fali Zoti im dhe më bëri prej të nderuarve!”, pastaj vdiç.
3- Ky është një veprim dhe traditë e njerëzve në të kaluarën dhe tani, e këndojnë
suren Jasin në momentin e vdekjes.
4- Sikur Sahabët (r.a.) të kishin kuptuar nga fjala e tij (s.a.v.s.): “Këndone suren
Jasin te të vdekurit tuaj”, që të këndohet ajo te varri, nuk do ta lënin atë kurse
kjo çështje ishte traditë dhe shumë e njohur në mes tyre.
5- Dobia e tij me dëgjimin e saj, si dhe përqëndrimi i zemrës e i mendjes së tij me
leximin e saj në momentet e fundit në këtë botë, kjo është për qëllim, kurse për
leximin e saj te varri i tij nuk shpërblehet sepse sevapi fitohet me këndimin apo
dëgjimin e saj, e cila gjë është vepër e mirë dhe veç është ndërprerë nga i
vdekuri.

24 Hadithi është I dobët. E transmetoi Nesaiu në (El-Jevm vel-Lejle, 1082), Ibn Maxhe (1448), Ebu
Davudi (3121). Esh-Shejh El-Albani e konsideroi të dobët, shiko: Hadithet e dobëta te Ibn Maxhe (308).
25 E transmetoi Muslimi në (El-Xhenaiz, 201), Nesaiu (4/5), Ibn Maxhe (1446), Bejhekiu në “El-Kubra”
(3/383) dhe Hadithet Sahiha (1/759).