Page 13 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj
P. 13

Ebu Amri tha: Transmetoi Hisham  Ibn Ammari  nga Sadeka  Ibn Halidi, na tregoi
                      Abdurrahman Ibn Jezid Ibn Xhabiri i cili tha: Më tregoi Ata El-Hurasani i cili tha:
                      Më tregoi bija e Thabit Ibn Kajs Ibn Shemasit e cila tha: Kur zbriti ajeti: “O ju që
                      keni besuar, mos e ngritni zërat tuaja mbi zërin e të Dërguarit...” (El-Huxhurat : 2),
                      hyri Ebu Habije në shtëpinë e tij dhe e mbylli derën, kështu që i humbi të Dërguarit
                      të All-llahut (s.a.v.s.) dhe dërgoi dikë që të pyet për çështjen e tij? Tha: Unë jam një
                      njeri me zë të fuqishëm dhe kam frikë që të më shkatërrohet puna ime. I Dërguari
                      (s.a.v.s.) i tha: Ti nuk je prej tyre, por ti do të jetosh në mirësi dhe do të vdesësh në
                      mirësi.  Pastaj  All-llahu  i  madhëruar  e  zbriti  ajetin:  “...All-llahu  nuk  e  do  asnjë
                      arrogant që u lavdërohet të tjerëve” (El-Hadid : 23), ai prapë e mbylli derën e tij
                      dhe filloi të qajë, kështu që prapë e humbi I Dërguari i All-llahut (s.a.v.s.) dhe e
                      dërgoi dikë që të pyet për të, e ai tha: O I Dërguar i All-llahut, unë e dua bukurinë
                      dhe dëshiroj ta udhëheqi popullin tim. Ai (s.a.v.s.) iu përgjigj: Ti nuk je prej tyre,
                      por do të jetosh falënderues, do të vdesësh shehid dhe do të hysh në Xhennet. Tha:
                      Kur  ndodhi  Beteja  e  Jemames  ai  doli  me  Halid  Ibnul-Velidin  në  ballafaqim  të
                      Musejlemes (profetit  të  rrejshëm), e kur u takuan  ballpërball me armikun Thabiti
                      dhe Salimi, i cili ishte shërbëtor i Ebu Hudhejfes, thanë: Nuk luftonim kështu me të
                      Dërguarin  e  All-llahut  (s.a.v.s.),  pastaj  secili  nga  ata  gropuan  nga  një  grop,  u
                      përqëndruan aty dhe luftuan derisa u vranë dhe atë ditë Thabiti kishte në vetën e tij
                      një mburojë të shtrenjtë, e aty pranë kaloi një musliman dhe ia mori atë dhe derisa
                      një  prej  muslimanëve  ishte  në  gjumë,  i  erdhë  në  ëndërr  Thabiti  dhe  i  tha:  Po  të
                      porosis me një porosi dhe kujdes të thuash: Kjo është vetëm një ëndërr dhe mos ta
                      kryesh atë! Kur unë vdiça mbrëmë kaloi kah unë një musliman dhe e mori mburojën
                      time, e shtëpia e tij është nga shtëpitë e fundit të njerëzve, te tenda e tij gjindet një
                      kali i gjatë të cilin mund ta pasojnë të tjerët, mbi mburojë e ka vendosur një kusi,
                      kurse mbi atë kusi është ulur një njeri, urdhëroje Halidin që ta dërgoi dikë të ma
                      marrë mburojën time dhe kur të arrish në Medine te zëvendësi i të Dërguarit të All-
                      llahut  (s.a.v.s.), kishte për qëllim Ebu  Bekr Es-Siddikun  (r.a.),  thuaji atij:  Se unë
                      kam borxh kaq e kaq dhe se filan robi i im, e filan robi janë të liruar. Ky njeri shkoi
                      te Halidi dhe i tregoi për atë që kishte parë në ëndërr, kështu që Halidi dërgoi dikë
                      dhe e morën atë mburojë, e pasi që i treguan Ebu Bekrit (r.a.) për ëndërrën që ai
                      kishte parë ai e lejoi vasijetin (porosinë) e tij. Tha: E nuk dimë dikë që i është lejuar
                                                                                                  38
                      vasijeti i tij pas vdekjes së tij përveç Thabit Ibn Kajsit, All-llahu e paqë mëshiru .
                      Halidi, Ebu Bekr Es-Siddiku dhe Sahabët (r.a.) u pajtuan që të veprojnë në bazë të
                      kësaj  ëndërre, të  zbatojnë porosinë dhe të  marrin mburojën nga ai  që e kishte në
                      dorë, e ky pra është fikh i pastërt. E nëse Ebu Hanifja, Ahmedi dhe Maliku pranojnë
                      thënien e njërit akuzues nga bashkëshortët në atë që është në dobi të njërit nga ata
                      bazuar  në  ndonjë  argument  të  saktë  të  tij,  atëherë  ajo  ka  më  shumë  përparësi.
                      Poashtu  Ebu  Hanifja  e  pranoi  thënien  e  akuzuesit  për  murin  me  ekzistimin  e
                      qerpiqëve  të  pjekur  përskaj  tij  dhe  të  litarëve  lidhës.  Pastaj  All-llahu  e  ka  lejuar
                      dënimin  e  gruas  me  benë  e  burrit  dhe  me  ndonjë  arsye  që  mund  të  jetë  e
                      bashkangjitur me të.




                  është  përmendur  për  të  kurrfarë  akuze  apo  verifikimi,  ai  pra  është  I  panjohur.  E  transmetoi  Abdurr-
                  Rrezzaku në “El-Musannef” (20425).
                  38
                     Zingjiri  është  I  dobët.  E  transmetoi  Hejthemiu  në  “Mexhmeuz-Zevaid”  (9/321),  ia  përshkruajti
                  Taberanit. Aty gjindet Ebu Thabit Ibn Kajs Ibn Shemasi të cilin nuk e kam njohur, por tha: Më tregoi
                  babai  im  Thabit  Ibn  Kajsi,  e  sikurse  shihet  ai  është  Sahabij.  E  transmetoi  Hakimi  në  “El-Mustedrek”
                  (3/235) dhe heshti për të. Kështu e pëlqeu edhe Dhehebiu. Them: Por unë nuk kam gjetur askend që foli
                  për jetën e vajzës së Thabitit, kurse Ata El-Hurasani është përplotë iluzione.
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18