Page 71 - บทเรียนการสื่อสาร

ยอมคุยกับหมอ ไม่แม้แต่จะสบตากับเรา ก็เนื่องจากความไม่พอใจซึ่งเกิดขึ้นจากการรักษา เขา

เด็กเกินไปที่จะรับรู้ว่าหมอมีความปรารถนาดีที่จะให้เขาหายจากโรควิมส์ทูเมอร์ (Wilm’s tumor
= มะเร็งของไต) ในขณะที่หมอเองก็ไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเด็กคนนี้เมื่อได้รับยาเคมีบ าบัด
่
ม่านบางๆ ที่กั้นเรากับผู้ปวยได้ค่อยๆ เปิดออก ท าให้นักเรียนแพทย์ได้ค าตอบที่เราตั้ง
ค าถามไว้แต่แรกว่า “ท าไม” ผมแนะน าให้เขามาเยี่ยมเด็กบ่อยๆ ซ ้าๆ มาเยี่ยมแบบเป็นมิตรและ

ไม่ท าให้เขาเจ็บ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาจะใจอ่อนและยอมรับเพื่อนใหม่ซึ่งเป็นนักเรียนแพทย์ชั้นปี
ที่ 4 คนนี้
การเรียนการสอนในวันนั้นจบลง แม้ผมจะไม่สามารถท าให้เด็กน้อยคนนี้พูดกับเราได้

แต่ผมเข้าใจแล้วว่า “ท าไม” และมีทางออกให้กับนักเรียนแพทย์ของเรา หวังว่าเด็กน้อยคนนี้จะ

หายหรือดีขึ้นจากโรค และวันหนึ่งเมื่อเขาโตขึ้น เขาจะเข้าใจว่า ท าไมพวกเราจึงต้องท าให้เขาไม่
สบาย ก็เพื่อให้เขาหายและสบายในที่สุด และหวังว่านักเรียนแพทย์ของเราจะได้เรียนรู้ถึง
่
ความรู้สึกไม่พอใจของผู้ปวยเด็กคนหนึ่ง ที่แสดงออกในลักษณะดื้อเงียบ ให้อภัยเขา และ
สามารถสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจจนเขายอมพูดกับเราได้ในที่สุด

บทเรียนที่ได้รับจากการสื่อสาร

 แพทย์และบุคลากรทางการแพทย์ควรสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจโดยการสร้างสัมพันธภาพ
่
ที่ดีกับผู้ปวยและญาติ มีความเป็นกันเอง ไม่ควรแสดงท่าทีข่มหรือเหนือกว่า (authority)
่
แต่ควรแสดงท่าทีให้ดูประหนึ่งว่าตัวของเรามีขนาดเล็กลง ซึ่งจะท าให้ผู้ปวยและญาติ
ั
รู้สึกว่าตัวใหญ่ขึ้นและกล้าที่จะเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เก็บสะสมไว้ให้เราฟงอย่างเปิดเผย
 แพทย์และบุคลากรทางการแพทย์ควรท าความเข้าใจถึงเหตุผลในการแสดงออกหรือ
ั
่
พฤติกรรมของผู้ปวย โดยใช้ทักษะในการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ เมื่อเข้าใจปญหา
่
หรือความกังวลใจที่แท้จริงของผู้ปวยแล้วจะท าให้สามารถช่วยเหลือและแก้ไขได้ตรงจุด
ตรงประเด็น

71