Page 279 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

γενναιότητα. Πολεμούσαν μέχρι αργά το απόγευμα στα μέρη που
ήταν πιο ανατολικά προς το λιμάνι, οχυρωμένοι σε έναν πύργο που
λεγόταν «των Φραντσέζηδων». Τελικά παραδόθηκαν και τους
μετέφεραν εκεί που ναυλοχούσε ο τουρκικός στόλος. Όμως κάποιος
δικός μας προδότης ευγενής, για να γλιτώσει τη ζωή του, είπε στον
Τούρκο ναύαρχο ότι θα του παραδώσει και τον Ορχάν και τον
πατέρα μου. Και πράγματι το έκανε. Και τον μεν Ορχάν τον
εκτέλεσαν επιτόπου, τον δε Νοταρά και τους συγγενείς του ο
σουλτάνος τους έθεσε σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Δεν προτίθεμαι να γράψω άλλο για τα αποτρόπαια και μιαρά
εγκλήματα που διέπραξαν οι Τούρκοι σε ανθρώπους και σε κτίρια της
Κωνσταντινούπολης κατά την εισβολή τους. Αρκετά έχουν γραφτεί
από άλλους συγγραφείς εδώ και πενήντα χρόνια που έγινε το κακό.
Θα αναφέρω μόνο τις απώλειες των υπερασπιστών. Οι νεκροί γενικά,
από τη δική μας πλευρά, όπως ακούστηκε, ήταν μερικές χιλιάδες,
κυρίως από τους υπερασπιστές των τειχών της Πόλης. Και οι
αιχμάλωτοι, όλος ο άμαχος πληθυσμός!
Όταν ηρέμησαν τα πράγματα, ο σουλτάνος μπήκε έφιππος στην
Πόλη επευφημούμενος από τους στρατιώτες του. Πρώτα πήγε
καβάλα στην Αγία Σοφία και μπήκε, ο άθεος, έφιππος στον ιερό ναό
τάχα για να προσευχηθεί, το μίασμα.
Για κείνην δε τη μέρα άκουσα να λένε ότι έγιναν παράξενα
πράγματα. Μια ιστορία αναφέρει ότι μόλις οι Τούρκοι μπήκαν με τα
σπαθιά στο ναό, άρχισαν να σφάζουν χωρίς φόβο Θεού τις χιλιάδες
κόσμο που προσεύχονταν. Ο ιερέας όμως άρπαξε το άγιο
δισκοπότηρο και με βιάση πήγε στο μέρος του ναού όπου
βρίσκονταν τα λεγόμενα «κατηχούμενα». Οι Τούρκοι τον
ακολούθησαν, αλλά εκείνος πρόφτασε και κρύφτηκε πίσω από μια
μυστική θύρα χωρίς να τον αντιληφθούν. Όταν ηρέμησαν τα
πράγματα, λέγεται ότι οι Τούρκοι επέστρεψαν με μαστόρους και
γκρέμισαν μερικούς τοίχους του ναού αναζητώντας τον ιερέα, αλλά
δε βρήκαν τίποτα. Λένε μάλιστα ότι μόνον όταν οι Ρωμιοί
ξαναπάρουμε την Πόλη θα ανοίξει και πάλι με θεϊκή βούληση η
μυστική θύρα και θα βγει ο ιερέας για να ολοκληρώσει τη θεία
λειτουργία.