Page 274 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

και επιπλέον διέθετε και εφεδρείες τις οποίες είχε τοποθετήσει κοντά
στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Στο ίδιο μέρος υπήρχαν κι
άλλες εφεδρείες υπό τον Δημήτριο Παλαιολόγο Καντακουζηνό και το
γαμπρό του, τον Νικηφόρο Παλαιολόγο.
Αρχικά οι Τούρκοι δεν έκαναν επιθέσεις με το πεζικό τους. Είχαν
εμπιστοσύνη στα κανόνια τους. Ο σουλτάνος διέθετε το πιο
σύγχρονο πυροβολικό. Είχε πληρώσει γι’ αυτό έναν χριστιανό
Ούγγρο κατασκευαστή πυροβολικού, τον Ουρβανό. Αυτός ο άτιμος
χριστιανός προηγουμένως ήταν με το μέρος μας μέσα στην Πόλη.
Αλλά επειδή δεν του δώσαμε αρκετά χρήματα, πήγε στους Τούρκους
που τον έκαναν πλούσιο. Λοιπόν τους έφτιαξε ένα τεράστιο κανόνι,
που κάθε οβίδα του, λένε, ζύγιζε ίσως και πάνω από 200 κιλά. Είχε
μήκος περίπου οχτώ μέτρα κι έβαλλε στα τείχη μας από απόσταση
άνω των χιλίων μέτρων. Το χειρίζονταν περίπου 200 άντρες και
έβαλλε μόνο εφτά φορές τη μέρα. Ήταν το πιο μεγάλο που είχε
φτιαχτεί ποτέ. Γι’ αυτό και οι δικοί μας το έλεγαν «χωνείαν
βασιλικήν»! Με τούτο άρχισαν να μας σφυροκοπούν προκαλώντας
τεράστιες καταστροφές στα παλιά τείχη της Πόλης.
Ο σουλτάνος αποφάσισε την πρώτη έφοδο στις 18 Απριλίου, όμως
απέτυχε οικτρά. Επίσης έκαναν επίθεση και στα πλοία που
υπερασπίζονταν την αλυσίδα στον Κεράτιο κόλπο, αλλά κι εκεί
απέτυχαν. Στις 20 Απριλίου εμφανίστηκαν από το πουθενά τρία
γενοβέζικα πλοία κι ένα δικό μας που το κυβερνούσε ένας Έλληνας
ονόματι Φλαντανελλάς ή κάπως έτσι. Ο άνθρωπος αυτός ήταν πολύ
γενναίος, παλικάρι! Έγινε ναυμαχία και τελικά οι δικοί μας έσπασαν
τον τουρκικό αποκλεισμό κι έφτασαν στην αλυσίδα του Κεράτιου
κόλπου, στον πύργο του Αγίου Ευγενίου. Η αλυσίδα κατέβηκε για
λίγο κι έτσι τα πλοία μας μπήκαν στο λιμάνι μας γεμάτα εφόδια. Εκεί
στάθμευε και ο μικρός μας στόλος, ο οποίος αποτελούνταν από μόλις
26 πλοία, βενετικά, γενοβέζικα, από την Καταλονία, την Προβηγκία
και δέκα ελληνικά. Αρχηγός του στόλου ήταν ο Βενετός Αλβίζε
Ντιέντο. Ο Μωάμεθ στενοχωρήθηκε τόσο πολύ με αυτή την εξέλιξη,
που μπήκε με το άλογό του στη θάλασσα κι άρχισε να τη μαστιγώνει
για το κακό που του έκανε.
Κατάλαβε όμως ότι ήταν αναγκαίος και ο ναυτικός αποκλεισμός