Page 301 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

Με κοίταξε τώρα στα μάτια.
«Οι άνθρωποί μου είναι άξιοι. Όπως με βοήθησαν…»
«Όχι, δεν είναι αυτό».
«Αλλά… τι;»
«Πιστεύω ότι όσα έκανες στην Πόλη ήταν σωστά».
«Λοιπόν; Γιατί είστε έτσι κατηφής;»
«Φοβάμαι ότι θα έχουμε προβλήματα εδώ».
«Στο Ναύπλιο;»
«Και στον Μοριά γενικότερα. Γι’ αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό να
μείνετε όλοι εσείς εδώ. Η κατάσταση θα περιπλεχτεί σύντομα».
«Δεν καταλαβαίνω».
«Μέρες τώρα με απασχολεί. Προφανώς δε θα έχεις ακούσει για
την επανάσταση που ξεκίνησε εδώ ένας εξάδελφος της οικογένειάς
σου».
«Δικός μου; Μα τι λέτε; Ποιος είναι αυτός ο άθλιος;»
«Εννοώ, όχι άμεσα δικός σου συγγενής…»
«Αλλά;»
«Είναι πρώτος εξάδελφος, παρακαλώ, του συχωρεμένου άντρα της
αδελφής σου, της Μαρίας».
«Εννοείτε του συχωρεμένου άρχοντα Θεόδωρου Παλαιολόγου
Καντακουζηνού;»
«Ακριβώς. Δικός του εξάδελφος. Και επίσης είναι και οι ασχήμιες
που έκανε ένας ανιψιός μου στην Αθήνα με τη Φράγκισσα δούκισσα
εκεί. Λοιπόν αυτοί οι δύο είναι ο λόγος που έμαθα ότι σύντομα οι
Τούρκοι ετοιμάζονται για επιδρομή στον Μοριά».
«Μα πότε έγιναν όλα αυτά… δεν καταλαβαίνω».
«Όσο έλειπες».
«Μπορείτε, παρακαλώ, να μου εξηγήσετε; Κι εμείς… τι σχέση
έχουμε;»
«Εφόσον έχετε συγγενέψει με τους Παλαιολόγους και τους
Καντακουζηνούς… πάντα θα έχετε σχέση».
Και μου τα είπε σύντομα όλα. Πρώτα μου εξήγησε για τον ανιψιό
του. Ο αδελφός του πεθερού μου, ο Πρίαμος, ο οποίος είχε επίσης
διατελέσει διοικητής του Ναυπλίου την περίοδο 1448-1451, είχε ένα
γιο, τον Βαρθολομαίο. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Το 1450