Page 299 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

κουράγιο μου. Τι άλλο μπορούσαν να κάνουν, κι αυτοί… είχαν
περάσει τόσο πολλά.
Αλλά τώρα… τώρα δεν πρέπει να αφήνομαι σε τέτοιους
συναισθηματισμούς. Ναι, Άννα, δεν πρέπει… Αυτό θα σου έλεγε κι ο
Μαρίνος. Θυμάσαι που πάντα σε στήριζε; Λοιπόν πρέπει να
συνέλθεις. Αυτόν σκεφτόμουν και προσπαθούσα να πάρω θάρρος.
Έπρεπε να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να συνεχίσω το δρόμο
μου. Έχεις τόσο πολλές ευθύνες, συλλογιζόμουν καθώς το πλεούμενό
μας κατευθυνόταν προς το Ναύπλιο, την πόλη στην οποία είχα βρει
καταφύγιο τον τελευταίο καιρό.
Μήπως θα ’πρεπε να μείνω σ’ αυτή την πόλη; Τουλάχιστον θα
νιώθω ασφάλεια όσο καιρό θα είναι εκεί ο πεθερός μου, έστω για
λίγα χρόνια… Μα τι υπέροχος άνθρωπος είναι ο Μπερτούκκιος
Κονταρίνι! Και τι καλά μου φέρθηκε. Με πόση λεπτότητα… Αλλά
εγώ… χμ… επιστρέφω σ’ αυτόν με άδεια χέρια. Τι θα του πω για το
γιο του; Θα με ρωτήσει ο άνθρωπος, και με το δίκιο του, αν τον
βρήκα. Λείπω έξι μήνες και…
Φτάσαμε στο Ναύπλιο χωρίς προβλήματα λίγες μέρες αργότερα.
Όταν μπήκαμε στο λιμάνι, όλοι πήραμε μιαν ανάσα ανακούφισης. Ο
καπετάνιος κανόνισε τα τυπικά και στο μεταξύ έστειλε μήνυμα στον
πεθερό μου. Σε λιγότερο από μισή ώρα είχε έρθει στρατιωτικό άγημα
που μας οδήγησε στην άνω πόλη, στο παλάτι του διοικητή
Μπερτούκκιο Κονταρίνι ο οποίος μας παραχώρησε πέντε δωμάτια κι
έτσι τακτοποιηθήκαμε όλοι. Στη συνέχεια νοίκιασα κι ένα μικρό
σπίτι εκεί κοντά, για τις ανάγκες της ακολουθίας μου.
Εννοείται ότι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δω τον
μονάκριβο γιο μου. Είχα τέτοια χαρά και πόθο να τον πάρω στην
αγκαλιά μου! Αλλά με το που τον έπιασα στα χέρια μου, άρχισε να
στριγγλίζει σαν αφιονισμένος. Φυσικό ήταν εξάλλου. Ήμουν μάνα
εγώ που το παράτησα κι έτρεχα στην ξενιτιά; Μα πώς ήταν δυνατόν
το παιδί μου να μην αντιδράσει έτσι όταν είχα να το δω έξι μήνες;
Το πήρε από τα χέρια μου η τροφός ενώ με καθησύχαζε λέγοντάς
μου να μην ανησυχώ, σιγά σιγά θα με συνήθιζε. Στο μεταξύ, κάπως
λυπημένη είναι αλήθεια, πήγα κι εγώ να τακτοποιηθώ. Εκείνο το
βράδυ βέβαια παρουσίασα όλη την ακολουθία μου στον πεθερό μου.