Page 355 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

σχωρέσ’ τους– τάιζε καμιά πενηνταριά άτομα. Τους δίναμε τρόφιμα
και οτιδήποτε χρειάζονταν επί μονίμου βάσεως, εννοείται.
Άσε πια οι βόλτες που κάναμε σε όλη τη Βενετία. Και βέβαια ο
αγαπημένος μου χώρος ήταν η μεγάλη πλατεία του Αγίου Μάρκου.
Αξίζει εδώ τον κόπο να αναφέρω λίγα γι’ αυτήν. Ακόμα και σήμερα,
οι ξένοι που έρχονται στην πόλη τη λένε το «μεγάλο σαλόνι της
Ευρώπης». Είναι το πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο μας, με τα
πανέμορφα κτίρια. Τα σπουδαιότερα από αυτά είναι βέβαια ο
καθεδρικός ναός του Αγίου Μάρκου κι απέναντι το θεόρατο
καμπαναριό της πλατείας. Το ύψος του φτάνει τα εκατό μέτρα και
είναι το ψηλότερο κτίριο σε όλη τη Βενετία. Όμορφος είναι κι ο
μικρός πύργος με το ρολόι της πλατείας που ανακατασκευάστηκε το
1493.
Η μεγάλη πλατεία καταλήγει νότια στην «πιατσέτα», δηλαδή τη
μικρή πλατεία, και βλέπει στο μεγάλο κανάλι το οποίο διασχίσει όλη
τη Βενετία. Αυτή η μικρή πλατεία είναι ανάμεσα στο παλάτι και στο
μέρος όπου τώρα ετοιμάζονται να χτίσουν τη Μαρκιανή Βιβλιοθήκη.
Έτσι θα ονομάσουν το νέο κτίριο όπου θα στεγαστεί η πρώτη μεγάλη
δημόσια βιβλιοθήκη. Έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για να
απαλλοτριώσουν ένα σύνολο κτιρίων πίσω από το μεγάλο
καμπαναριό. Η ιδέα για τη βιβλιοθήκη ήρθε με αφορμή το θάνατο του
καλού μου Βησσαρίωνα, ο οποίος κληροδότησε στο κράτος χιλιάδες
χειρόγραφα, κώδικες και βιβλία, ελληνικά περισσότερο, αλλά και
λατινικά. Οι αρχές ανήγγειλαν ότι θα ονομάσουν «Μαρκιανή» τη
βιβλιοθήκη προς τιμήν του Αγίου και όχι «Βιβλιοθήκη του
Βησσαρίωνα» όπως είχαμε προτείνει εμείς οι Ρωμιοί. Θεώρησαν ότι
θα μας έδιναν πολλή αξία κι έτσι απέρριψαν το αίτημά μας.
Αυτό που αξίζει ιδιαίτερα να δει κανείς στη μικρή πλατεία είναι οι
δύο ψηλοί κίονες που οι Βενετοί, το 1204, αφαίρεσαν από την Πόλη.
Στην κορυφή τού ενός έστησαν το άγαλμα του Αγίου Θεοδώρου,
πρώτου προστάτη της πόλης, και στον άλλο το φτερωτό λιοντάρι με
ένα ευαγγέλιο του Αγίου Μάρκου. Να σημειώσω ότι οι Βενετοί είναι
αρκετά προληπτικοί. Έτσι, ποτέ δεν περπατούν ανάμεσα απ’ τις
κολόνες αυτές, γιατί το θεωρούν κακοτυχία. Ο λόγος είναι ότι
ακριβώς εκεί γίνονται και οι δημόσιες εκτελέσεις καταδίκων.