Page 60 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

την Αγία Σοφία. Εδώ θάψαμε τον παππού πριν φύγουμε από τον
Μυστρά. Χτίστηκε από το Δεσπότη Μανουήλ Καντακουζηνό και
ήταν η επίσημη εκκλησία των Δεσποτών. Σ’ αυτήν ήταν θαμμένη και
η σύζυγος του Δεσπότη Θεοδώρου Β΄ Κλεόπα Μαλατέστα. Επίσης
και η Θεοδώρα Τόκκο, δεύτερη σύζυγος του Κωνσταντίνου
Παλαιολόγου. Ο ναός είχε σχήμα σταυρού με τρούλο. Στη βόρεια
πλευρά ήταν η είσοδος με στοά από κολόνες. Στη βάση του είχε
ταφικά παρεκκλήσια.
Ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια στον Μυστρά, εκείνη την
παλιά εποχή που το γιόρταζε όλη η πόλη μας και τα γύρω χωριά,
ήταν αυτό της Μητρόπολής μας, του Αγίου Δημητρίου στην κάτω
πόλη. Βεβαίως πηγαίναμε κι εμείς στο πανηγύρι, που απλωνόταν
τόσο στην πλατεία του ναού όσο και στις παρακείμενες πλαγιές του
λόφου. Εκεί από μέρες γίνονταν οι προετοιμασίες και στήνονταν
δεκάδες μαγαζάκια και αντίσκηνα. Και επειδή το μέρος ήταν
κατηφορικό, οι αρχές της πόλης δημιουργούσαν επίπεδα με ξύλινες
τάβλες και πεζούλια και διαδρόμους, ώστε να μπορούν να βολευτούν
όλοι οι πανηγυρτζήδες.
Πανηγύρια γίνονταν σε όλους τους ναούς προσελκύοντας πολλούς
μικροπωλητές, οι οποίοι, για να έχουν δικαίωμα να πουλούν την
πραμάτεια τους, πλήρωναν αδρό φόρο εισόδου και παραμονής στην
πόλη. Και επειδή τα πανηγύρια ήταν πολλά και πολυήμερα, έμπαιναν
και πολλά χρήματα στο κρατικό ταμείο.
Λοιπόν οι Νοταράδες πηγαίναμε σε αυτά συν γυναιξί και τέκνοις.
Ακόμα κι ο παππούς, που πλέον δεν μπορούσε σχεδόν καθόλου να
περπατήσει, έκανε την παραδοσιακή περατζάδα του στα πανηγύρια,
με τη συνοδεία βέβαια των υπηρετών μας. Το πρώτο πράγμα που
κάναμε ως σωστοί χριστιανοί ήταν να παρακολουθούμε τις
ακολουθίες της εκκλησίας. Γιατί ήμασταν από τις ονομαστές
οικογένειες κι οφείλαμε να δίνουμε το καλό παράδειγμα στο λαό.
Αυτό τουλάχιστον μας έλεγε η μάνα. Μετά, με τη συνοδεία κάποιου
υπηρέτη μας, οι κοπέλες μπορούσαμε να τριγυρίζουμε στο πανηγύρι
και να χαζεύουμε τους πάγκους που στήνονταν ολόγυρα από το ναό.
Αλλά με προσοχή, γιατί και οι αετονύχηδες, αν μη τι άλλο, ήταν
παρόντες.