Page 27 - วารสาร สช มค-มีค 61(new)

องค์กรแห่งการเรียนรู้ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจ�าหมู่บ้าน
โรงพยาบาลส่งเสริม สุขภาพต�าบลบ้านท่าควาย ง�นวิจัย

เอกส�รอ้�งอิง

1. ส�านักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติส�านักนายกรัฐมนตรี. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและ
สังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพมหานคร : ส�านักนายกรัฐมนตรี.
2. Senge, P.M. (1990). The fifth discipline: the Art and Practice of the Learning Organization. New York :
Currency and Doubleday.
3. Marquardt, M.J.. (1996). Building the learning organization. New York: McGraw-Hill.
4. ระเบียบกระทรวงสาธารณสุขว่าด้วยอาสาสมัครสาธารณสุขประจ�าหมู่บ้าน พ.ศ. 2554. (2554, 20 มีนาคม).
ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 128 ตอนที่ 33 ง, หน้า 5.
5. กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2554). คู่มือ อสม. ยุคใหม่. นนทบุรี: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
6. วรรณะ บุษบา. (2553). การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาสังกัดส�านักงาน
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยสยาม.
7. เจษฎากร ทองแสวง. (2553). แนวทางการพัฒนาองค์กรสู่องค์กรแห่งการเรียนรู้กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

8. อัญชลีพร หล่อสุวรรณกุล. (2554). การประเมินความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้โดยบุคลากรฝ่ายเภสัชกรรม โรงพยาบาล
มหาราช นครเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
9. บัวบุญ อุดมทรัพย์ กิ่งแก้ว เกษโกวิท และยุพา ถาวรพิทักษ์. (2553). การเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ ตามการรับรู้ของบุคลการ
ส�านักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่น. วารสารมหาวิทยาลัยขอนแก่น. 10(4), 71.
10. พิชญนันท์ ภิรมย์รื่น. (2551). ปัจจัยภายในองค์กรที่มีอิทธิพลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของการไฟฟ้านครหลวง.
ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามค�าแหง.

11. เสาวรส บุนนาค. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศองค์การ กับความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ ของฝ่ายการพยาบาล
ตามการรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลรัฐ กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตร์มหาบัณฑิต.
กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
12. ณัธยา กระแจ่ม. (2551). บรรยากาศองค์การกับความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

13. วราภรณ์ กรแก้ววัฒนกุล. (2552). การประเมินความสามารถขององค์การในการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้
ของบริษัทแห่งหนึ่งในเขตห้วยขวาง. วิทยานิพนธ์บริการธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
14. ภัทรานิษฐ์ นิลละ. (2552). ทัศนคติต่อการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ ด้วยแนวคิด
องค์กรแห่งการเรียนรู้. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
15. วราภรณ์ กรแก้ววัฒนกุล. (2552). การประเมินความสามารถขององค์การในการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้
ของบริษัทแห่งหนึ่งในเขตห้วยขวาง. วิทยานิพนธ์บริการธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

16. ประยูร อิ่มสวาสดิ์. (2552). ลักษณะความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยบูรพา. ดุษฎีนิพนธ์
การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
17. เสาวรส บุนนาค. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศองค์การ กับความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้
ของฝ่ายการพยาบาล ตามการรับรู้ของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลรัฐ กรุงเทพมหานคร.
วิทยานิพนธ์ พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

25
วารสารสุขภาพภาคประชาชน