Page 124 - TH Edition Ver3
P. 124
122
โข - ประสูติแล้ว แล / ปน - ก็ / ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย / วิปสฺสี กุมาโร - พระวิปัสสีราชกุมาร
/ พหุโน - เป็นอันมาก / ชนสฺส - ของชน / ปิโย - เป็นที่รัก / อโหสิ - ได้เป็นแล้ว / มนาโป. – เป็นที่
เจริญใจ / เสยฺยถาปิ - แม้ฉันใด / ภิกฺขเว – ดูก่อนภิกษทั้งหลาย / อุปฺปลํ วา - ดอกอุบลหรือ / ปทุมํ
ุ
ํ
วา – หรือว่าดอกปทม / ปุณฺฑรีก วา - หรือว่า ดอกบุณฑริก / พหุโน - เป็นอันมาก / ชนสฺส – ของ
ุ
ชน / ปิยํ - เป็นที่รัก / มนาปํ; เป็นที่เจริญใจ / (โหติ – ย่อมเป็น) / เอวเมว โข - ฉันนั้นเหมือนกัน แล
ุ
/ ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษทั้งหลาย / วิปสฺสี กุมาโร - พระวิปัสสีราชกุมาร / พหุโน - เป็นอันมาก /
ชนสฺส – ของชน / ปิโย - เป็นที่รัก / อโหสิ - ได้เป็นแล้ว / มนาโป. – เป็นที่เจริญใจ / สฺวาสฺสุทํ - นัย
ุ้
ว่า พระวิปัสสีราชกุมารนั้น - องฺเกเนว องฺก ปริหริยติ. - ได้รับการผลัดเปลี่ยนกันอมใส่สะเอวอยู่
ํ
เสมอ ๆ
๓๘. “ชาโต โข - ประสูติแล้ว แล / ปน - ก็ / ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย / วิปสฺสี กุมาโร -
พระวิปัสสีราชกุมาร / มญฺชุสฺสโร จ – ทรงเป็นผู้มีพระสุรเสียงดุจเสียงพรหม ด้วย / อโหสิ / ได้เป็น
แล้ว / วคฺคุสฺสโร จ – ทรงเป็นผู้มีพระสุรเสียงไพเราะ ด้วย / มธุรสฺสโร จ – ทรงเป็นผู้มีพระสุรเสียง
อ่อนหวาน ด้วย / เปมนิยสฺสโร จ. – ทรงเป็นผู้มีพระสุรเสียงกลมกล่อมจับใจ ด้วย / เสยฺยถาปิ – แม้
ฉันใด / ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย / หิมวนฺเต ปพฺพเต - ที่ภูเขาหิมพานต์ / กรวีกา นาม – นามว่า
การเวก / สกุณชาติ – ชาตินก / มญฺชุสฺสรา จ – เป็นสัตว์มีสําเนียงดุจเสียงพรหม ด้วย / วคฺคุสฺสรา จ
– เป็นสัตว์มีสําเนียงไพเราะ ด้วย / มธุรสฺสรา จ – เป็นสัตว์มีสําเนียงอ่อนหวาน ด้วย / เปมนิยสฺสรา
จ; - เป็นสัตว์มีสําเนียง กลมกล่อมจับใจ / (โหนฺติ – ย่อมเป็น) / เอวเมว โข - ฉันนั้นเหมือนกัน แล /
ุ
ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษทั้งหลาย / วิปสฺสี กุมาโร - พระวิปัสสีราชกุมาร / มญฺชุสฺสโร จ – ทรงเป็นผู้มีพระ
สุรเสียงดุจเสียงพรหม ด้วย / อโหสิ / ได้เป็นแล้ว / วคฺคุสฺสโร จ – ทรงเป็นผู้มีพระสุรเสียงไพเราะ
ด้วย / มธุรสฺสโร จ – ทรงเป็นผู้มีพระสุรเสียงอ่อนหวาน ด้วย / เปมนิยสฺสโร จ. – ทรงเป็นผู้มีพระสุ
รเสียงกลมกล่อมจับใจ ด้วย
๓๙. “ชาตสฺส โข - ประสูติแล้ว แล / ปน - ก็ / ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย / วิปสฺสิสฺส
ฺ
กุมารสฺส - เมื่อพระวิปัสสีราชกุมาร / กมมวิปากชํ - อันเกิดจากวิบากกรรม / (ตํ) ทิพฺพจกฺข –
ุ
ทิพยจักษุ นั้น / ปาตุรโหสิ – ได้มีปรากฎแล้ว / เยน (ทิพฺพจกฺขนา) – ด้วยทิพยจักษุใด / สุทํ – ได้ยิน
ว่า / สมนฺตา - โดยรอบ / โยชนํ - ตลอด ๑ โยชน์ / ปสฺสติ – ย่อมมองเห็น / ทิวา เจว – ทั้งกลางวัน
/ รตฺติญฺจ. – ทั้งกลางคืน
๔๐. “ชาโต โข - ประสูติแล้ว แล / ปน - ก็ / ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย / วิปสฺสี กุมาโร
– พระวิปัสสีราชกุมาร / อนิมิสนฺโต เปกฺขติ – ย่อมทรงเพ่งไม่กะพริบพระเนตร / เสยฺยถาปิ – แม้ฉัน
ใด / เทวา – เทวดา / ตาวตึสา. – ชั้นดาวดึงส์ / (อนิมิสนฺตา เปกฺขนฺติ – ย่อมทรงเพ่งไม่กะพริบตา) /
(เอวเมว – ฉันนั้นนั่นเทียว) / ‘อนิมิสนฺโต – ไม่ทรงกะพริบพระเนตร / กุมาโร – พระราชกุมาร /
เปกฺขตี’ติ – ย่อมทรงเพ่ง ดังนี้ / โข –แล / ภิกฺขเว – ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย / วิปสฺสิสฺส กุมารสฺส – แก ่
พระวิปัสสีราชกุมาร / ‘วิปสฺสี – วิปัสสี / วิปสฺสี – วิปัสสี ’ / ตฺเวว – ดังนี้นั่นเทียว / สมญฺญา –
สมัญญา / อุทปาทิ. – ได้เกิดขึ้นแล้ว
