Page 123 - TH Edition Ver3
P. 123

121

                              ๓๖. ‘อิเมหิ โข - เหล่านี้ แล / อยํ - นี้ / เทว - ข้าแต่พระองค์ผู้สมมติเทพ / กุมาโร – พระ

                      ราชกุมาร / (เตหิ) ทฺวตฺตึสมหาปุริสลกฺขเณหิ - ด้วยลักษณะมหาบุรุษ ๓๒ ประการ / สมนฺนาคโต –
                      เป็นผู้สมบูรณ์แล้ว / (โหติ – ย่อมเป็น) / เยหิ (ทฺวตฺตึสมหาปุริสลกฺขเณหิ) – ด้วยลักษณะมหาบุรุษ ๓๒

                      ประการ ใด / สมนฺนาคตสฺส – ผู้สมบูรณ์แล้ว / มหาปุริสสฺส – แด่พระมหาบุรุษ / ทฺเวว คติโย – คติ

                      ๒ ประการ / ภวนฺติ – ย่อมมี / อนญฺญา. – หามีโดยประการอื่นไม่ / สเจ - ถ้าว่า / (อยํ กุมาโร - พระ
                      ราชกุมารนี้) / อคารํ - ซึ่งเรือน / อชฺฌาวสติ - ย่อมอยู่ครอง / ราชา -  เป็นพระราชา / โหติ – ย่อม

                      เป็น / จกฺกวตฺตี - ผู้จักรพรรดิราชย์ / ธมฺมิโก - ผู้ประกอบด้วยธรรม / ธมฺมราชา - เป็นธรรมราชา /
                      จาตุรนฺโต - ทรงเป็นใหญ่ในแผ่นดินมีมหาสมุทรทั้งสี่เป็นขอบเขต / วิชิตาวี - ทรงได้รับชัยชนะ /

                      ชนปทตฺถาวริยปฺปตฺโต - มีพระราชอาณาจักรมั่นคง / สตฺตรตนสมนฺนาคโต. / สมบูรณ์ด้วยแก้ว ๗

                      ประการ / ตสฺสิมานิ - เหล่านี้ – แก่พระราชกุมารนั้น / สตฺตรตนานิ - แก้ว ๗ ประการ / ภวนฺติ. -
                      ย่อมปรากฎ / เสยฺยถิทํ – คือ / จกฺกรตนํ - (๑) จักรแก้ว / หตฺถิรตนํ - (๒) ช้างแก้ว / อสฺสรตนํ - (๓)

                                                                                               ้
                      ม้าแก้ว / มณิรตนํ - (๔) มณีแก้ว / อิตฺถิรตนํ - (๕) นางแก้ว / คหปติรตนํ - (๖) คหบดีแกว /
                      ปริณายกรตนเมว - (๗) ปริณายกแก้ว / สตฺตมํ. - เป็นที่ ๗ / ปโรสหสฺสํ โข - บุรุษ ๑ พัน แล / ปนสฺส

                      (กุมารสฺส) - ก็ ของพระราชกุมารนั้น / ปุตฺตา - เป็นพระราชโอรส / ภวนฺติ - ย่อมเป็น / สูรา - เป็นผู้

                                                                 ั
                      กล้าหาญ / วีรงฺครูปา – เป็นผู้มีรูปทรงสมเป็นวีรกษตริย์ / ปรเสนปฺปมทฺทนา. - เป็นผู้สามารถย่ํายีราช
                      ศัตรูได้ / โส – พระองค์ / อิมํ ปถวึ – ซึ่งแผ่นดินนี้ / สาครปริยนฺตํ - มีสาครเป็นขอบเขต / อทณฺเฑน

                      - ไม่ต้องใช้อาชญา / อสตฺเถน - ไม่ต้องใช้ศัสตรา / ธมฺเมน – โดยธรรม / อภิวิชิย – ทรงชนะแล้ว /

                      อชฺฌาวสติ. – ย่อมทรงครอบครอง / สเจ โข - ถ้าว่า แล / ปน - ก็ / อคารสฺมา – จากพระราชวัง /
                      อนคาริยํ ปพฺพชติ – ย่อมทรงผนวชเป็นบรรพชิต / อรหํ – เป็นพระอรหันต์ / โหติ – ย่อมเป็น / สมฺ

                      มาสมฺพทฺโธ – เป็นผู้ตรัสรู้เองโดยชอบ / โลเก – ในโลก / วิวฏจฺฉโท’ติ. – เป็นผู้ไม่มีกิเลส ดังนี้
                             ุ
                              วิปสฺสีสมญฺญา - เหตุที่ทรงได้พระสมญาว่าวิปัสสี / (นิฏฺฐิโต – จบแล้ว)

                                                                      ุ
                              ๓๗. “อถ โข - ครั้งนั้น แล / ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษทั้งหลาย / พนฺธุมา ราชา -  พระเจ้าพันธุ
                      มา / เนมิตฺเต พฺราหฺมเณ - ยังพวกพราหมณ์โหราจารย์ / อหเตหิ วตฺเถหิ - ด้วยผ้าใหม่ / อจฺฉาทาเปตฺ
                      วา - ให้นุ่งห่มแล้ว / สพฺพกาเมหิ - ด้วยสิ่งที่ต้องการทุกอย่าง / สนฺตปฺเปสิ. - ทรงเลี้ยงดูให้อิ่มหนําแล้ว

                      / อถ โข - ครั้งนั้น แล / ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย / พนฺธุมา ราชา - พระเจ้าพันธุมา / วิปสฺสิสฺส
                      กุมารสฺส - แก่พระวิปัสสีราชกุมาร / ธาติโย - ซึ่งพวกพี่เลี้ยงนางนม / อุปฏฺฐาเปสิ. – รับสั่งให้ตั้งแล้ว /

                      คือ / อญฺญา -  หญิงพวกหนึ่ง / ขีรํ ปาเยนฺติ - ให้พระราชกุมารเสวยน้ํานม / อญฺญา - พวกหนึ่ง / นฺ

                      หาเปนฺติ - ให้ทรงสนาน / อญฺญา – พวกหนึ่ง / ธาเรนฺติ – ย่อมคอยอภิบาล / อญฺญา - พวกหนึ่ง /
                      องฺเกน ปริหรนฺติ. – ย่อมคอยอุ้ม / ชาตสฺส โข - ประสูติแล้ว แล / ปน - ก็ / ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษุ

                      ทั้งหลาย / วิปสฺสิสฺส  กุมารสฺส / เมื่อพระวิปัสสีราชกุมาร / (ราชปุริสา - พวกราชบุรุษ) / เสตจฺฉตฺตํ –

                      เศวตฉัตร / ธารยิตฺถ – คอยกั้นแล้ว / ทิวา เจว – ทั้งกลางวัน / รตฺติญฺจ – ทั้งกลางคืน / ด้วยตั้งใจว่า
                      / ‘มา นํ สีตํ วา อุณฺหํ วา  ติณํ วา รโช วา อุสฺสาโว วา พาธยิตฺถา’ติ. – ความหนาวหรือ หรือว่าความ

                      ร้อน หญ้าหรือ หรือว่าละออง หรือว่าน้ําค้าง จงอย่าได้เบียดเบียน ซึ่งพระราชกุมารนั้น ดังนี้ / ชาโต
   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128